..... ब्रेकअप ....
डोळे पुसत त्याने फोन ठेवला.... आता पुन्हा तो मोह नकोच.... पब्लिक बुथवाल्याचे दहा रुपये त्याच्या समोर ठेवून काही न बोलता तो त्याच्या आयुष्यात निघाला...
........................
ती : आज उशीर केलास फोन करायला? मॅडम येतच असतील आता. बोल लवकर लवकर..
तो : हम्म... थोडं काम होतं, त्यामुळे उशीर झाला. काय करत होतीस?
ती : काय करणार? नेहमीचेच... रुटीन वर्क.
तो : बरं.. बाकी काय म्हणतेस?
ती : तुला माझ्याशी बोलायचं नव्हतं तर फोन का केलास?
बाकी काय बाकी काय म्हणतात तेव्हा बोलायची इच्छा नसते.. तुच सांगितलेलेस.. आठवतं?
तो : असं काही नाही.. प्रत्येक वेळी शब्दात पकडू नको. बोलायचं नसतं तर फोनच केला नसता ना?
ती : काहीतरी बिनसलंय तुझं.. काय प्रॉब्लेम आहे?
तो : नाही.... काही नाही बिनसलंय. सोड...
श्रद्धा काही बोलली का तुला?
ती : तिचा काय संबंध? ती माझी मैत्रीण आहे. तू का फोन करतोस तिला?
तो : हे बघ... फोन नाही... प्रत्यक्ष भेटलेलो आम्ही.
ती : काय चाललंय नेमकं तुमचं? तिला भेटल्यापासून मला तुझ्यात बदल जाणवतोय.
तो : गैरसमज आहे तो तुझा.. उलट तुच कन्फ्युज आहेस..
काय ठरवलंस तू? त्याला कधी सांगणार आहेस?
ती : विषय बदलू नकोस.. त्याला कसं सांगायचं.. ते मी बघेन.. आणि तू म्हणतोस तेवढं सोप्पं नाही हे... सर्वांना कळलंय.. माझ्या कुटुंबालाही आणि त्याच्या कुटूंबालाही. आपल्याला भेटायला उशीर झाला..
तो : मला सांग.. तू माझ्यावर नक्की प्रेम करतेस ना? मग त्याला कळवायला काय अडचण आहे? तू एका दगडावर पाय ठेव.. नाहीतर खुप अडचण होईल.
ती : तुला काय रे बोलायला? तीन वर्ष झालीत.. मी माझ्यापरीने प्रयत्न करतेच आहे ना? त्याचा राग तुला माहीत नाही.. जितका प्रेम तो माझ्यावर करतोय तितका राग झाला तर कल्पनाही करवत नाही.
तो : हम्म.. श्रद्धा सांगत होती त्याचा राग..
ती : वेट.. तुझ्या तोंडी सारखं तिचेच नाव येतंय. तू डबल गेम करतोयस का?
तो : का?? तू नाही करत आहेस आणि एक गोष्ट नक्की.. शी इज मोअर ब्युटिफूल अॅन्ड हॉट दॅन यू.. हे तू ही मान्य करशील.
ती : आलं ना खरं तोंडून? मला कळतंय आता सर्व.. म्हणूनच मी घाई करत नव्हते. तुझा भरवसा नाहीच मला.
तो : हो का? लवकर कळालं तुला..
एक काम कर.. तू त्याच्याबरोबर जा..
ती : ते तू नको सांगू मला.. मी जाईन कुठेही. पण वेळेवर तुझं सत्य समजलं..
मी घाई केली नाही तेच चांगलं...
तो : नकोच करु घाई तू.. तू त्याच्यासोबतच रहा. लायकी तीच आहे तुझी
ती : शट अप.. मला नाही बोलायचं यापुढे तुझ्याजवळ.. आणि श्रद्धा माझी मैत्रीण आहे.. तिलाही फोन करायचा नाहीस तू.
तो : गो टू हेल..
समोरुन फोन ठेवल्याचा आवाज आला...
त्याने पुन्हा नंबर दाबले...
तो : हॅलो.. श्रद्धा..
झालं बोलणं इट्स ब्रेकअप नाऊ..
श्रद्धा : तू ग्रेट आहेस.. असं ठरवून ब्रेकअप करणारा मी पहिल्यांदाच पाहतेय.
तो : श्रद्धा.. ती सुखी रहावी इतकीच इच्छा आहे. प्रेम काय तिला त्याच्याकडूनही मिळेल. माझ्या प्रेमामुळे तिची द्विधा मनस्थिति होत होती. आता माझा राग तिला माझे प्रेम विसरायला लावेल.
श्रद्धा : मग तू?
तो : मी काय? प्रत्येक दुःखावर एकच मलम आहे...
.
वेळ..
श्रद्धा : ती खरंच नशीबवान आहे रे. तिला तुझ्यासारखा प्रेम करणारा भेटला. काश.. मलाही...
तो : गप्प बस.. चल.. आता यानंतर आपलाही संपर्क नाही होणार. तिच्या संपर्कातले सर्व दुर करायचंय मला.. आणि तिला तू हे अजिबात सांगणार नाहीस.. शपथ आहे तुला.. बाय..
डोळे पुसत त्याने फोन ठेवला...
डोळे पुसत त्याने फोन ठेवला.... आता पुन्हा तो मोह नकोच.... पब्लिक बुथवाल्याचे दहा रुपये त्याच्या समोर ठेवून काही न बोलता तो त्याच्या आयुष्यात निघाला...
........................
ती : आज उशीर केलास फोन करायला? मॅडम येतच असतील आता. बोल लवकर लवकर..
तो : हम्म... थोडं काम होतं, त्यामुळे उशीर झाला. काय करत होतीस?
ती : काय करणार? नेहमीचेच... रुटीन वर्क.
तो : बरं.. बाकी काय म्हणतेस?
ती : तुला माझ्याशी बोलायचं नव्हतं तर फोन का केलास?
बाकी काय बाकी काय म्हणतात तेव्हा बोलायची इच्छा नसते.. तुच सांगितलेलेस.. आठवतं?
तो : असं काही नाही.. प्रत्येक वेळी शब्दात पकडू नको. बोलायचं नसतं तर फोनच केला नसता ना?
ती : काहीतरी बिनसलंय तुझं.. काय प्रॉब्लेम आहे?
तो : नाही.... काही नाही बिनसलंय. सोड...
श्रद्धा काही बोलली का तुला?
ती : तिचा काय संबंध? ती माझी मैत्रीण आहे. तू का फोन करतोस तिला?
तो : हे बघ... फोन नाही... प्रत्यक्ष भेटलेलो आम्ही.
ती : काय चाललंय नेमकं तुमचं? तिला भेटल्यापासून मला तुझ्यात बदल जाणवतोय.
तो : गैरसमज आहे तो तुझा.. उलट तुच कन्फ्युज आहेस..
काय ठरवलंस तू? त्याला कधी सांगणार आहेस?
ती : विषय बदलू नकोस.. त्याला कसं सांगायचं.. ते मी बघेन.. आणि तू म्हणतोस तेवढं सोप्पं नाही हे... सर्वांना कळलंय.. माझ्या कुटुंबालाही आणि त्याच्या कुटूंबालाही. आपल्याला भेटायला उशीर झाला..
तो : मला सांग.. तू माझ्यावर नक्की प्रेम करतेस ना? मग त्याला कळवायला काय अडचण आहे? तू एका दगडावर पाय ठेव.. नाहीतर खुप अडचण होईल.
ती : तुला काय रे बोलायला? तीन वर्ष झालीत.. मी माझ्यापरीने प्रयत्न करतेच आहे ना? त्याचा राग तुला माहीत नाही.. जितका प्रेम तो माझ्यावर करतोय तितका राग झाला तर कल्पनाही करवत नाही.
तो : हम्म.. श्रद्धा सांगत होती त्याचा राग..
ती : वेट.. तुझ्या तोंडी सारखं तिचेच नाव येतंय. तू डबल गेम करतोयस का?
तो : का?? तू नाही करत आहेस आणि एक गोष्ट नक्की.. शी इज मोअर ब्युटिफूल अॅन्ड हॉट दॅन यू.. हे तू ही मान्य करशील.
ती : आलं ना खरं तोंडून? मला कळतंय आता सर्व.. म्हणूनच मी घाई करत नव्हते. तुझा भरवसा नाहीच मला.
तो : हो का? लवकर कळालं तुला..
एक काम कर.. तू त्याच्याबरोबर जा..
ती : ते तू नको सांगू मला.. मी जाईन कुठेही. पण वेळेवर तुझं सत्य समजलं..
मी घाई केली नाही तेच चांगलं...
तो : नकोच करु घाई तू.. तू त्याच्यासोबतच रहा. लायकी तीच आहे तुझी
ती : शट अप.. मला नाही बोलायचं यापुढे तुझ्याजवळ.. आणि श्रद्धा माझी मैत्रीण आहे.. तिलाही फोन करायचा नाहीस तू.
तो : गो टू हेल..
समोरुन फोन ठेवल्याचा आवाज आला...
त्याने पुन्हा नंबर दाबले...
तो : हॅलो.. श्रद्धा..
झालं बोलणं इट्स ब्रेकअप नाऊ..
श्रद्धा : तू ग्रेट आहेस.. असं ठरवून ब्रेकअप करणारा मी पहिल्यांदाच पाहतेय.
तो : श्रद्धा.. ती सुखी रहावी इतकीच इच्छा आहे. प्रेम काय तिला त्याच्याकडूनही मिळेल. माझ्या प्रेमामुळे तिची द्विधा मनस्थिति होत होती. आता माझा राग तिला माझे प्रेम विसरायला लावेल.
श्रद्धा : मग तू?
तो : मी काय? प्रत्येक दुःखावर एकच मलम आहे...
.
वेळ..
श्रद्धा : ती खरंच नशीबवान आहे रे. तिला तुझ्यासारखा प्रेम करणारा भेटला. काश.. मलाही...
तो : गप्प बस.. चल.. आता यानंतर आपलाही संपर्क नाही होणार. तिच्या संपर्कातले सर्व दुर करायचंय मला.. आणि तिला तू हे अजिबात सांगणार नाहीस.. शपथ आहे तुला.. बाय..
डोळे पुसत त्याने फोन ठेवला...
