..... गिफ्ट .....
..... गिफ्ट .....
जस्टीनच्या वाढदिवसाला त्याने मागितलेले गिफ्ट त्याला कसे देता येईल हा विचार करुन जेसीकाचे डोके दुखायला लागलं होतं.
“मॉम… आता वाढदिवस झाला की मी गाडी चालवू शकतो. मला माझ्या या वाढदिवसाला डॅडची गाडी हवीय… आपल्या फोटो अल्बममध्ये डॅडनी मला त्या गाडीच्या बोनट वर बसवून फोटो काढला आहे बघ.
मला ती कार हवीय. ती हवी… तशी नको….दुसरं काही नको. “
जोनाथन रोझीयर इराकच्या युद्धात शहीद झाला तेव्हा जस्टीन फक्त वर्षाचा होता. जोनाथनला गाड्यांची खूप आवड होती. 99 Toyota Celica convertible ही स्पोर्ट कार त्याची ड्रीम कार होती. या गाडीला काढता येणारे छप्पर असल्याने वाऱ्याशी स्पर्धा करत गाडी चालवायला जोनाथनला खूपच आवडायचं.
ज्यादिवशी सरकारी कॉफीनमध्ये त्याचे कलेवर आले त्यादिवशी जेसीका जस्टीनला मिठीत घेऊन खुप रडली. जोनाथनच्या शब्दांची तिला आठवण होती..
“ जस्टीन जे मागेल ते त्याला द्यायचे... ही इज माय प्रिन्स.. अँड शूड लिव लाईक प्रिन्स. “
आजवर जेसीकाने त्याला कोणत्याच गोष्टीची कमी पडून दिली नव्हती.
परंतू त्याची आताची मागणी ही खूप कठीण होती. पंधरा वर्षांपूर्वी ज्या मध्यस्थातर्फे ती कार विकली त्याला मरुन चार वर्षे झाली होती. काय करता येईल या विचारात असताना तिला केलीची आठवण झाली.
केली तिची मैत्रीण. का कोणास ठाऊक जेसीकाला तिच्याकडून काहीतरी मदत होईल असे वाटलं.
फोनवर जस्टीनच्या अजब गिफ्टच्या मागणीचे ऐकून केलीलाही भरून आले.
“ जेस… इतक्या वर्षांनीही त्याला जोनाथनच्या त्या गाडीची आठवण आहे बघ. ही वॉन्टस हिज फादर बॅक… गाडीच्या रुपात. पंधरा वर्षांपूर्वीची गाडी मिळेल याची शक्यता खूपच कमी आहे. तरीही तू तुझ्याकडे असलेले त्या गाडीचे फोटो आणि जोनाथनचे काही युनिफॉर्ममधले फोटो पाठव.
मला जे सुचलंय ते जर साध्य झाले तर तो चमत्कार म्हणावा लागेल. “
केलीने ईमेल वर आलेले फोटो सेव्ह केले.
आणि एक छोटा लेख लिहीला.
“ नमस्कार…
मी जेसीका रोझीयर, माझा पत्ता आणि संपर्क क्रमांक मी खाली लिहिला आहे.
मी लेफ्टनंट जोनाथन रोझीयर ची पत्नी आहे. जोनाथन २००३ साली इराक मध्ये देशासाठी शहीद झाले आहेत.
त्यांची आठवण म्हणजे माझा मुलगा जस्टीन. २००३ साली जस्टीन ११ महिन्याचा होता. जोनाथनचे शेवटचे शब्द होते. जस्टीन ला काही कमी पडू देऊ नकोस. मी पंधरा वर्ष त्याप्रमाणे वागले.
परंतु आता जस्टीनला त्याचे बाबा त्यांच्या गाडीच्या रुपात हवे आहेत. असं समजा की, ही कार जेव्हा आमच्या घरी पुन्हा येईल तेव्हा जणू जोनाथनच आमच्याकडे परत येईल.
ही गाडी २००४ साली आम्ही विकली आहे. परंतू मध्यस्थी असल्याने विकत घेणाऱ्याची काहीच माहीती आमच्याकडे नाही.
खाली जोडलेल्या फोटोत काळ्या रंगांची ‘ 1999 Toyota Celica convertible ’ आहे तिचा नंबर ही फोटोत आहे.
ही गाडी शोधण्यात मला सर्वांची मदत हवी.
या गाडीची कोणाला माहीती मिळाली तर कृपया माझ्या नंबर वर कळवा. “
इकडे जेसीकाचा फोन वाजला.
केलीच होती.
“ आय हॅव ईमेल्ड यु सम मॅटर विथ सम फोटोग्राफ.
जस्ट पुट इट ऑन युअर फेसबुक…
मी ऐकलंय की फेसबुकवर चमत्कार होतात..
लेट्स होप फॉर द बेस्ट…”
“ ओके.. डन.. मी लगेच करते हे काम. “ म्हणून जेसीकाने फोन ठेवून लॅपटॉप सुरु केला.
आलेला ईमेल एकदा वाचून. त्याप्रमाणे तिने तिच्या फेसबुकवर पोस्ट केली.
केलीचे शब्द तिच्या कानात घुमत होते.
“ फेसबुकवर चमत्कार होतात…. “
तिने मनोमन प्रार्थना केली…
“ हे जीजस… होऊ दे चमत्कार..
मिळू दे जोनाथनची कार..
एका मुलाला बापाला भेटायची इच्छा पूर्ण कर.. हे सर्वशक्तीशाली परमेश्वरा…”
तिची ती पोस्ट तिच्या नातेवाईकांनी, मित्र - मैत्रिणींनी वाचून लगेच शेअर केली. दोन तीन दिवसात त्या पोस्टचे शेकडो शेअर शहरात आणि प्रांतात झाले.
इंटरनेटला कोणतीही मर्यादा नसते.
नवव्या दिवशी जेसीकाचा फोन वाजला.
“ हॅलो.. इज दॅट मिसेस जेसीका रोझीयर?
मी मिस्टर कायले फॉक्स बोलतोय, प्लेझेंट ग्रुव्ह,उताहवरून मला तुमच्याशी गाडीसंबंधी बोलायचे आहे. “
जेसीकाचा त्या बोलण्यावर विश्वासच बसेना.
“ डिड यू ओन इट?
तुमच्याकडे आहे का ती? ……
प्लिज मला ती हवीय. जी काही किंमत असेल ती मी देईन. पण ती मला हवीय..”
“ मॅडम प्लिज ऐकून घ्या..
मी एक समाजसेवी संस्था चालवतो. ‘ फौलो द फ्लॅग ‘ नावाची संस्था आहे माझी. तुमची पोस्ट मी माझ्या एका मित्राच्या वॉलवर पाहिली आणि मला लक्षात आलं की फोटोतली कार ही मी अनेकदा पाहिली आहे.
माझ्या शहरात एका व्यक्तीकडे ती गाडी आहे. मी त्या व्यक्तीला जाऊन भेटलो. त्याला तुमचे आवाहन दाखवले. ते योग्य किंमत देऊन गाडी विकायला तयार ही आहेत.
परंतू… “
“ परंतू? काय परंतू? मला त्यांच्या सर्व अटी मान्य आहेत. जे पैसे सांगतील ते मी जमवेन. मला मला ती हवीय.. आय वॉन्ट माय जोनाथन बॅक.. आय वॉन्ट टू सी माय जस्टीन स्मायलिंग… “ तिची अधीरता डोळ्यातून वाहू लागली होती.
“ मॅम आम्ही जी संस्था चालवतो त्याच्या सभासदांना विचारुन आम्ही एक निर्णय घेतला तो तुम्हाला ऐकवतो.
आम्ही ठरवले की ही गाडी देशासाठी बलिदान दिलेल्या लेफ्टनंट रोझीयर यांची आठवण आहे. तुमच्या जस्टीनने देशासाठी आपला पिता दिला आहे.
मग देश म्हणून आम्ही त्याचे देणे लागतो.
आम्ही या गाडीसाठी डोनेशन जमा करणार आहोत. मला खात्री आहे पुढच्या दहा ते बारा दिवसात आवश्यक ती रक्कम गोळा होईल. जस्टीनच्या वाढदिवसाच्या सेलिब्रेशनला चमचमणारी कार तुमच्या घरासमोर मी स्वतः घेऊन येईन. हा आमचा शब्द आहे तुम्हाला.
फक्त एक करा ही गोष्ट कोणालाही कळू देऊ नका.
नॉट टू इव्हन जस्टीन.. इट विल बी ग्रेट सरप्राईज फॉर हीम. “ मिस्टर कायले च्या आवाजात आश्वासकता होती. “
जेसीकाचा आनंद गगनात मावेना. निव्वळ १ टक्का शक्यता असलेली गोष्ट घडताना ती अनुभवणार होती.
तिने फोनवर मिस्टर कायले फॉक्स यांचा पत्ता आणि संपर्क क्रमांक घेतला.
खूप धन्यवाद देऊन लवकरच त्यांना तिथे जाऊन भेटायचे आश्वासन दिले.
फॉक्स यांचा फोन ठेवल्यावर तिने लगेच केलीचा नंबर फिरवला.
“ हॅलो केली…
गेस व्हॉट….
वुई गॉट द जोनाथनस् कार…
इट्स इन प्लेझेंट ग्रुव्ह… “
केलीला क्षणभर विश्वासच बसेना.
जेसीकाने भरभर फॉक्सच्या फोनबद्दल सांगितले.
खरंच चमत्कार झाला होता.
दोन दिवसांनी पुन्हा कायले फॉक्स यांचा फोन आला.
गाडीची मालकी फिरवून घेण्यासाठी आणि प्रत्यक्ष गाडी पाहण्यासाठी त्यांनी जेसीकाला बोलावून घेतले.
जस्टीन ला काही कळू न देता पिकनिकच्या निमित्ताने केली आणि ती एका सकाळी प्लेझेंट ग्रुव्हला गेल्या.
तिथे मिस्टर फॉक्सनी त्यांची भेट घेतली.
गाडी होती त्या घरात त्यांना घेऊन गेले.
गाडी चांगल्या स्थितीत होती. दुपारी संबंधीत कार्यालयात जाऊन त्यांनी गाडी आपल्या नावावर करून घेतली. एव्हाना मदतीची जमा रक्कमही खूप मोठी झाली होती. एक थोडी रक्कम जेसीका आणि केलीनेही दिली. गाडीकडे बघताना मिस्टर कायले यांच्या मनात अजून एक गोष्ट आली. अजून जस्टीनच्या वाढदिवसाला अवकाश होता तर मित्रांच्या मदतीने त्या गाडीला नव्याने रंग आणि जुने खराब झालेले भाग बदलून गाडी नव्यासारखी दिसेल असे करायचे ठरवले.
वाढदिवसाचा दिवस उजाडला.
सरप्राइज राखले जावे म्हणून जेसीकाने जस्टीनसाठी इतर गिफ्ट आणले होते.
जस्टीन ते पाहून हिरमुसला. पण काही बोलला नाही.
इकडे चार तासाचा प्रवास करुन मिस्टर कायले फॉक्स चमचमणारी 1999 Toyota Celica convertible घेऊन शहरात घुसले.
त्यांच्या फोनची वाट बघत जेसीका तयारी करत होती.
“ आम्ही पोहचलो तुमच्या घराजवळ “ हा मॅसेज बघून जमलेल्या सर्व मंडळींना जेसीकाने बाहेर लॉनवर गोळा व्हायला सांगितले.
जस्टीनच्या पाठीमागे उभी राहून तिने जस्टीनला रस्त्याच्या दिशेने बघायला सांगितले.
सगळे शांत होते…
रस्त्यावरून काळी सिलिका येत होती.
जेसीकाला जणू तिचा जोनाथन येत असल्याचा भास झाला. जस्टीनला आधी काहीच कळलं नाही.
जेव्हा ती गाडी जवळ आली आणि त्यांच्या यार्ड मध्ये घुसली तेव्हा तो क्षणभर तो गोंधळला.
“ जस्टीन… युअर डॅड…. “ जेसीकाच्या आवाजाने त्याची तंद्री तुटली..
तो गाडीच्या जवळ गेला. मिस्टर कायले फॉक्सनी गाडीची चावी त्याच्या हातात दिली…
आणि ड्रायव्हिंग सीटचा दरवाजा उघडून दिला.
आणि विचारलं…
“ जस्टीन...कसे वाटतंय… डॅडना भेटून? “
जस्टीन च्या डोळ्यात पाणी होते.
त्याने बोलण्यासाठी तोंड उघडले, पण शब्द बाहेर येईनात.
त्याने एकवार जेसीकाकडे पाहिलं…
आणि बोलला…
“ थँक्स मॉम… इट्स बेस्ट गिफ्ट ऑफ माय लाईफ. “
उपस्थित असलेल्या प्रत्येकाच्या डोळ्यात अश्रू होते.
चमत्कार होतो.. आणि तो झाला होता..
- बिझ सं जय ( १६ सप्टेंबर,२०१८ )
..... गिफ्ट .....
जस्टीनच्या वाढदिवसाला त्याने मागितलेले गिफ्ट त्याला कसे देता येईल हा विचार करुन जेसीकाचे डोके दुखायला लागलं होतं.
“मॉम… आता वाढदिवस झाला की मी गाडी चालवू शकतो. मला माझ्या या वाढदिवसाला डॅडची गाडी हवीय… आपल्या फोटो अल्बममध्ये डॅडनी मला त्या गाडीच्या बोनट वर बसवून फोटो काढला आहे बघ.
मला ती कार हवीय. ती हवी… तशी नको….दुसरं काही नको. “
जोनाथन रोझीयर इराकच्या युद्धात शहीद झाला तेव्हा जस्टीन फक्त वर्षाचा होता. जोनाथनला गाड्यांची खूप आवड होती. 99 Toyota Celica convertible ही स्पोर्ट कार त्याची ड्रीम कार होती. या गाडीला काढता येणारे छप्पर असल्याने वाऱ्याशी स्पर्धा करत गाडी चालवायला जोनाथनला खूपच आवडायचं.
ज्यादिवशी सरकारी कॉफीनमध्ये त्याचे कलेवर आले त्यादिवशी जेसीका जस्टीनला मिठीत घेऊन खुप रडली. जोनाथनच्या शब्दांची तिला आठवण होती..
“ जस्टीन जे मागेल ते त्याला द्यायचे... ही इज माय प्रिन्स.. अँड शूड लिव लाईक प्रिन्स. “
आजवर जेसीकाने त्याला कोणत्याच गोष्टीची कमी पडून दिली नव्हती.
परंतू त्याची आताची मागणी ही खूप कठीण होती. पंधरा वर्षांपूर्वी ज्या मध्यस्थातर्फे ती कार विकली त्याला मरुन चार वर्षे झाली होती. काय करता येईल या विचारात असताना तिला केलीची आठवण झाली.
केली तिची मैत्रीण. का कोणास ठाऊक जेसीकाला तिच्याकडून काहीतरी मदत होईल असे वाटलं.
फोनवर जस्टीनच्या अजब गिफ्टच्या मागणीचे ऐकून केलीलाही भरून आले.
“ जेस… इतक्या वर्षांनीही त्याला जोनाथनच्या त्या गाडीची आठवण आहे बघ. ही वॉन्टस हिज फादर बॅक… गाडीच्या रुपात. पंधरा वर्षांपूर्वीची गाडी मिळेल याची शक्यता खूपच कमी आहे. तरीही तू तुझ्याकडे असलेले त्या गाडीचे फोटो आणि जोनाथनचे काही युनिफॉर्ममधले फोटो पाठव.
मला जे सुचलंय ते जर साध्य झाले तर तो चमत्कार म्हणावा लागेल. “
केलीने ईमेल वर आलेले फोटो सेव्ह केले.
आणि एक छोटा लेख लिहीला.
“ नमस्कार…
मी जेसीका रोझीयर, माझा पत्ता आणि संपर्क क्रमांक मी खाली लिहिला आहे.
मी लेफ्टनंट जोनाथन रोझीयर ची पत्नी आहे. जोनाथन २००३ साली इराक मध्ये देशासाठी शहीद झाले आहेत.
त्यांची आठवण म्हणजे माझा मुलगा जस्टीन. २००३ साली जस्टीन ११ महिन्याचा होता. जोनाथनचे शेवटचे शब्द होते. जस्टीन ला काही कमी पडू देऊ नकोस. मी पंधरा वर्ष त्याप्रमाणे वागले.
परंतु आता जस्टीनला त्याचे बाबा त्यांच्या गाडीच्या रुपात हवे आहेत. असं समजा की, ही कार जेव्हा आमच्या घरी पुन्हा येईल तेव्हा जणू जोनाथनच आमच्याकडे परत येईल.
ही गाडी २००४ साली आम्ही विकली आहे. परंतू मध्यस्थी असल्याने विकत घेणाऱ्याची काहीच माहीती आमच्याकडे नाही.
खाली जोडलेल्या फोटोत काळ्या रंगांची ‘ 1999 Toyota Celica convertible ’ आहे तिचा नंबर ही फोटोत आहे.
ही गाडी शोधण्यात मला सर्वांची मदत हवी.
या गाडीची कोणाला माहीती मिळाली तर कृपया माझ्या नंबर वर कळवा. “
इकडे जेसीकाचा फोन वाजला.
केलीच होती.
“ आय हॅव ईमेल्ड यु सम मॅटर विथ सम फोटोग्राफ.
जस्ट पुट इट ऑन युअर फेसबुक…
मी ऐकलंय की फेसबुकवर चमत्कार होतात..
लेट्स होप फॉर द बेस्ट…”
“ ओके.. डन.. मी लगेच करते हे काम. “ म्हणून जेसीकाने फोन ठेवून लॅपटॉप सुरु केला.
आलेला ईमेल एकदा वाचून. त्याप्रमाणे तिने तिच्या फेसबुकवर पोस्ट केली.
केलीचे शब्द तिच्या कानात घुमत होते.
“ फेसबुकवर चमत्कार होतात…. “
तिने मनोमन प्रार्थना केली…
“ हे जीजस… होऊ दे चमत्कार..
मिळू दे जोनाथनची कार..
एका मुलाला बापाला भेटायची इच्छा पूर्ण कर.. हे सर्वशक्तीशाली परमेश्वरा…”
तिची ती पोस्ट तिच्या नातेवाईकांनी, मित्र - मैत्रिणींनी वाचून लगेच शेअर केली. दोन तीन दिवसात त्या पोस्टचे शेकडो शेअर शहरात आणि प्रांतात झाले.
इंटरनेटला कोणतीही मर्यादा नसते.
नवव्या दिवशी जेसीकाचा फोन वाजला.
“ हॅलो.. इज दॅट मिसेस जेसीका रोझीयर?
मी मिस्टर कायले फॉक्स बोलतोय, प्लेझेंट ग्रुव्ह,उताहवरून मला तुमच्याशी गाडीसंबंधी बोलायचे आहे. “
जेसीकाचा त्या बोलण्यावर विश्वासच बसेना.
“ डिड यू ओन इट?
तुमच्याकडे आहे का ती? ……
प्लिज मला ती हवीय. जी काही किंमत असेल ती मी देईन. पण ती मला हवीय..”
“ मॅडम प्लिज ऐकून घ्या..
मी एक समाजसेवी संस्था चालवतो. ‘ फौलो द फ्लॅग ‘ नावाची संस्था आहे माझी. तुमची पोस्ट मी माझ्या एका मित्राच्या वॉलवर पाहिली आणि मला लक्षात आलं की फोटोतली कार ही मी अनेकदा पाहिली आहे.
माझ्या शहरात एका व्यक्तीकडे ती गाडी आहे. मी त्या व्यक्तीला जाऊन भेटलो. त्याला तुमचे आवाहन दाखवले. ते योग्य किंमत देऊन गाडी विकायला तयार ही आहेत.
परंतू… “
“ परंतू? काय परंतू? मला त्यांच्या सर्व अटी मान्य आहेत. जे पैसे सांगतील ते मी जमवेन. मला मला ती हवीय.. आय वॉन्ट माय जोनाथन बॅक.. आय वॉन्ट टू सी माय जस्टीन स्मायलिंग… “ तिची अधीरता डोळ्यातून वाहू लागली होती.
“ मॅम आम्ही जी संस्था चालवतो त्याच्या सभासदांना विचारुन आम्ही एक निर्णय घेतला तो तुम्हाला ऐकवतो.
आम्ही ठरवले की ही गाडी देशासाठी बलिदान दिलेल्या लेफ्टनंट रोझीयर यांची आठवण आहे. तुमच्या जस्टीनने देशासाठी आपला पिता दिला आहे.
मग देश म्हणून आम्ही त्याचे देणे लागतो.
आम्ही या गाडीसाठी डोनेशन जमा करणार आहोत. मला खात्री आहे पुढच्या दहा ते बारा दिवसात आवश्यक ती रक्कम गोळा होईल. जस्टीनच्या वाढदिवसाच्या सेलिब्रेशनला चमचमणारी कार तुमच्या घरासमोर मी स्वतः घेऊन येईन. हा आमचा शब्द आहे तुम्हाला.
फक्त एक करा ही गोष्ट कोणालाही कळू देऊ नका.
नॉट टू इव्हन जस्टीन.. इट विल बी ग्रेट सरप्राईज फॉर हीम. “ मिस्टर कायले च्या आवाजात आश्वासकता होती. “
जेसीकाचा आनंद गगनात मावेना. निव्वळ १ टक्का शक्यता असलेली गोष्ट घडताना ती अनुभवणार होती.
तिने फोनवर मिस्टर कायले फॉक्स यांचा पत्ता आणि संपर्क क्रमांक घेतला.
खूप धन्यवाद देऊन लवकरच त्यांना तिथे जाऊन भेटायचे आश्वासन दिले.
फॉक्स यांचा फोन ठेवल्यावर तिने लगेच केलीचा नंबर फिरवला.
“ हॅलो केली…
गेस व्हॉट….
वुई गॉट द जोनाथनस् कार…
इट्स इन प्लेझेंट ग्रुव्ह… “
केलीला क्षणभर विश्वासच बसेना.
जेसीकाने भरभर फॉक्सच्या फोनबद्दल सांगितले.
खरंच चमत्कार झाला होता.
दोन दिवसांनी पुन्हा कायले फॉक्स यांचा फोन आला.
गाडीची मालकी फिरवून घेण्यासाठी आणि प्रत्यक्ष गाडी पाहण्यासाठी त्यांनी जेसीकाला बोलावून घेतले.
जस्टीन ला काही कळू न देता पिकनिकच्या निमित्ताने केली आणि ती एका सकाळी प्लेझेंट ग्रुव्हला गेल्या.
तिथे मिस्टर फॉक्सनी त्यांची भेट घेतली.
गाडी होती त्या घरात त्यांना घेऊन गेले.
गाडी चांगल्या स्थितीत होती. दुपारी संबंधीत कार्यालयात जाऊन त्यांनी गाडी आपल्या नावावर करून घेतली. एव्हाना मदतीची जमा रक्कमही खूप मोठी झाली होती. एक थोडी रक्कम जेसीका आणि केलीनेही दिली. गाडीकडे बघताना मिस्टर कायले यांच्या मनात अजून एक गोष्ट आली. अजून जस्टीनच्या वाढदिवसाला अवकाश होता तर मित्रांच्या मदतीने त्या गाडीला नव्याने रंग आणि जुने खराब झालेले भाग बदलून गाडी नव्यासारखी दिसेल असे करायचे ठरवले.
वाढदिवसाचा दिवस उजाडला.
सरप्राइज राखले जावे म्हणून जेसीकाने जस्टीनसाठी इतर गिफ्ट आणले होते.
जस्टीन ते पाहून हिरमुसला. पण काही बोलला नाही.
इकडे चार तासाचा प्रवास करुन मिस्टर कायले फॉक्स चमचमणारी 1999 Toyota Celica convertible घेऊन शहरात घुसले.
त्यांच्या फोनची वाट बघत जेसीका तयारी करत होती.
“ आम्ही पोहचलो तुमच्या घराजवळ “ हा मॅसेज बघून जमलेल्या सर्व मंडळींना जेसीकाने बाहेर लॉनवर गोळा व्हायला सांगितले.
जस्टीनच्या पाठीमागे उभी राहून तिने जस्टीनला रस्त्याच्या दिशेने बघायला सांगितले.
सगळे शांत होते…
रस्त्यावरून काळी सिलिका येत होती.
जेसीकाला जणू तिचा जोनाथन येत असल्याचा भास झाला. जस्टीनला आधी काहीच कळलं नाही.
जेव्हा ती गाडी जवळ आली आणि त्यांच्या यार्ड मध्ये घुसली तेव्हा तो क्षणभर तो गोंधळला.
“ जस्टीन… युअर डॅड…. “ जेसीकाच्या आवाजाने त्याची तंद्री तुटली..
तो गाडीच्या जवळ गेला. मिस्टर कायले फॉक्सनी गाडीची चावी त्याच्या हातात दिली…
आणि ड्रायव्हिंग सीटचा दरवाजा उघडून दिला.
आणि विचारलं…
“ जस्टीन...कसे वाटतंय… डॅडना भेटून? “
जस्टीन च्या डोळ्यात पाणी होते.
त्याने बोलण्यासाठी तोंड उघडले, पण शब्द बाहेर येईनात.
त्याने एकवार जेसीकाकडे पाहिलं…
आणि बोलला…
“ थँक्स मॉम… इट्स बेस्ट गिफ्ट ऑफ माय लाईफ. “
उपस्थित असलेल्या प्रत्येकाच्या डोळ्यात अश्रू होते.
चमत्कार होतो.. आणि तो झाला होता..
- बिझ सं जय ( १६ सप्टेंबर,२०१८ )
