माया

.....माया.....

..... माया .....

हायवेवर झालेल्या डंपर आणि बाईक अपघातातली मुलगी शुध्दीवर आली हे कळताच देवदूत मानले गेलेले हॉस्पिटल मधले मोगरे तिला लगेच भेटायला गेले. सरकारी हॉस्पिटलला तिला आणलं तेव्हा तिच्या डोक्यावर भली मोठी खोक पडली होती. हायवे जवळच्या डॉक्टरने तात्पुरती मलमपट्टी करून तातडीने या सरकारी हॉस्पिटलला हलवायला सांगितले होते. हॉस्पिटलमध्ये आणलं तेव्हा मोगरेंनी सवयीप्रमाणे तिचा हात हातात घेतला.. आणि बोलले

“ बाळा काही होणार नाही तुला. इथले डॉक्टर खुप चांगले आहेत. “

पाच - सहा वर्षाची चिमुरडी ती. पण त्यांचा प्रेमळ स्पर्श तिला खूप धीर देऊन गेला. त्यांच्या डोळ्यातली माया तिला खुप आश्वासक वाटली.
मोगरेंनी तिच्यासोबत असलेल्या दोन मध्यमवयीन पुरुषांना सोबत घेतले आणि लगेच रिसेप्शनला जाऊन नोंदणी करुन, लहान मुलांच्या वॉर्ड मध्ये एका बेडची व्यवस्था करुन दिली.
एम. आर. आय., सिटी स्कॅन, एक्स-रे सारख्या किचकट प्रक्रिया जलदगतीने व्हाव्या म्हणून स्वतः जातीने लक्ष दिले.
हॉस्पिटलला सात वाजता आणलेल्या त्या चिमुरडीचे आठ वाजता सर्व रिपोर्ट तयार होते. मोगरेंची घाई बघून हॉस्पिटलमधले कर्मचारी त्यांना विचारत होते…

“ मोगरे इतकी घाई काय आहे? हे तुमच्यासाठी नेहमीचे काम आहे. अशा शेकडो केस तुम्ही पाहिल्या आहात. “

त्यावर काही न बोलता मोगरे त्यांना लवकर रिपोर्ट देण्याची विनंती करत राहिले.
सगळे रिपोर्ट पाहून डॉक्टर देशमुखांनी तिला ऑपरेशन थिएटरमध्ये न्यायला सांगितले.
ऑपरेशन म्हणजे फक्त तिच्या डोक्याला झालेल्या जखमेला टाके, पण तिचे वय लहान असल्याने पूर्ण बेशुद्ध करुन टाके घालण्याचा निर्णय देशमुखांनी घेतला होता.

ऑपेरेशन होईपर्यंत मोगरे बाहेरच थांबले होते. सोबत असलेले दोन नातलग हे तिचे काका आणि मामा होते. त्यांच्याकडून कळलं की त्या चिमुरडीची आई एक वर्षापूर्वी सर्पदंश होऊन वारली होती.

शुद्धीवर आल्यावर चिमुरडीने आजूबाजूला पाहिले. मोगरे बाजूलाच उभे होते.
ती बोलली…

“ काका आता नाही दुखत मला. माझे काका कुठे आहेत? मामा कुठे आहे? “
तिचा हात हातात घेत मोगरे बोलले.

“ बेटा ते झोपलेत जरा वेळ.. बाहेरच आहेत. मला तुझं नाव सांग बघू. “

“माझं नाव माया.. “ तिने हसत सांगितले.

“ व्वा मस्त नाव आहे तुझे.. अगदी तुला सूट होते.  आता तू झोप जरा वेळ . मी काकांना पाठवतो तुझ्याजवळ “. मोगरेंनी तिचा हात थोपटत तिला झोपायला सांगितले.
वऱ्हांड्यात झोपलेल्या तिच्या काकांना ती शुद्धीवर आलीय हे सांगून ते घरी गेले.

दुसऱ्या दिवशी सर्व कामे आटपून संध्याकाळी पाच वाजता मोगरे छान गुलाबाचे फूल आणि एक कॅडबरी घेऊन आले.
त्यांना बघताच गोंडस मायाची कळी खुलली. हातातली कॅडबरी बघून स्वारी अजूनच खुश.

“ अरे व्वा .. आज माया परी खूपच छान दिसतेय. मस्त झोप झालीय ना तिची? आता लगेच घरी गेली की जाईल बागेत फिरायला.. हो ना? “ मोगरेंनी कॅडबरी तिच्या हातात ठेवत विचारलं.

“ काका तुम्हाला काय माहीत, मला  बागेत खेळायला आवडतं ते? आणि मला हिच कॅडबरी आवडते हे तुम्हाला काकांनी सांगितले ना? “ तिने डोळे मोठे करत विचारलं.

मोगरे तिच्या काकांकडे बघत हसले आणि म्हणाले...

“ नाही मला सर्व माहीत आहे. तुला काय काय आवडतं ते. कसं ते एक सिक्रेट आहे “. डोळे मिचकावत मोगरे हसले…

“हां… मग नक्कीच बाबांनी सांगितले ना? मला माहीत आहे त्यांनीच सांगितले आहे. “ माया  कॅडबरी खात खात बोलत होती.

इतक्यात डॉक्टर देशमुख आले. बेडची फाईल आणि रिपोर्ट बघून बोलले.
“ आपण उद्या हिला डिस्चार्ज देऊ.  सर्व रिपोर्ट नॉर्मल आहेत. टाके काढायला कधी यायचे ते मी उद्याच सांगेन. “

“ थँक यु डॉक्टर ” अनपेक्षितरित्या माया बोलली.
तिचे ऐकून डॉक्टर ही गालात हसले आणि पुढे गेले.

“ अरे व्वा हे बाळ शहाणेही आहे. उद्या तुला एकदम मोठी कॅडबरी आणेन हं “. एवढं बोलून ते तिथून निघाले.

दुसऱ्या दिवशी सर्व कागदपत्रांची पूर्तता करूनच  मोगरे तिच्यासमोर भली मोठी कॅडबरी घेऊन हजर झाले.
घरी जायला मिळणार म्हणून स्वारी खूपच आनंदात होती. मोठी कॅडबरी बघून तो आनंद अजूनच वाढला.

मोगरेंचा हात हातात घेत ती म्हणाली.
“ मी आता घरी गेली ना की बाबांना तुमच्या बद्दल सांगेन. काकांकडे तुमचा फोन नंबर आहे. बाबांच्या फोनवरुन मी तुम्हाला फोन करेन. त्यांना तुमच्याशी बोलायला सांगेन. तुम्ही मला केवढी मोठी कॅडबरी आणलीत. ती मी बाबांना अर्धी देईन ...काकांना, मामाला ही देईन. “ ती भरभर सांगत होती.

“ तसं नको…
ही कॅडबरी मी तुझ्यासाठी आणलीय ना? तूच संपवायची ती.
बाबांना द्यायला मी नवीन आणून देईन. ही खा बघू माझ्यासमोरच. “ मोगरेंनी लगेच कॅडबरी उघडून दिलीही.

ती कॅडबरी खात असताना मोगरेंचे लक्ष तिच्या काकांकडे गेलं. ते डोळे पुसत होते.

“ आता निघा तुम्ही… उशीर होईल..
आणि काळजी घ्या तिची. “

पाठ फिरवून मोगरे तिथून निघाले. साश्रु नयनांनी….
त्यांनी हॉस्पिटलच्या गणपती मंदिरात जाऊन हात जोडले आणि प्रार्थना केली…

“ हे परमेश्वरा …. या चिमुरडीला वडिलांचा मृत्यू पचवायचे बळ दे…”
गणपतीच्या पावलांवर अश्रूंचा अभिषेक झाला.

- बिझ सं जय ( ९ सप्टेंबर, २०१८ )