.... इन्कमटॅक्सवाला...
बरोबर साडे सहा वाजता दुकानातला फोन खणाणला..
संध्याकाळी साडे सहा ला फोन म्हणजे एकतर मार्केट मधून ऑर्डरसाठी किंवा फार फार घरुन " अहो.. येताना त्या म्हाताऱ्या भाजीवालीकडून एक किलो कोबी घेऊन या " असा गृहमंत्र्यांचा आदेश एवढंच शक्य.
रिसीव्हर उचलून कानाला लावला..
"हॅलो" बोलताच समोरुन जे ऐकलं ते ऐकून क्षणभर घामच फुटला.
समोरुन एक भारदस्त आवाजाचा धनी असलेली व्यक्ती बोलत होती..
" हॅलो, बिझ सं जय का ? मी इन्कमटॅक्स मधून बोलतोय "
सर्वसामान्य लोकांना, छोट्या व्यावसायिकांना इन्कमटॅक्स वाले म्हटलं की आपोआपच घाम फुटतो हे मी ऐकून होतो. आज प्रत्यक्ष अनुभव घेत होतो.
मनातल्या मनात भरतभाय ला ( आमचा सीए.. हो) शिव्या देत.. काय गोंधळ घालून ठेवला आता याने?
तरी सगळी परचेस, सेल्स बीलं, करंट सेविंग चे डिटेल्स वेजेस ची चलनं, मी याला बरोबर दिली होती तरीही फोन कसा आला?...
असा विचार करत शक्य तितका संयम ठेवत बोललो...
" नमस्कार बोला साहेब बिझ सं जयच बोलतोय " एवढं बोलताना सुद्धा खिशातून रुमाल काढून पाच नंबर च्या स्पीड ने पळणाऱ्या पंख्याखाली कपाळावरुन येणारा घाम पुसला.
" मी सावर्डेकर बोलतोय, इन्कमटॅक्स मधून तुमची फाईल माझ्या टेबलावर आहे. "
बापरे....या भरतभायच्या तर आता... काम करतो की हजामती.. क्षणभर वाटलं.. त्याची सीए ची पदवी बघायला हवी होती..
" हाँ.. साहेब, काही गडबड झाली का? " रुमाल कपाळावर आणि पंखा छतावर एकाच स्पीडने फिरत होते.
" नाही.. नाही सं जय साहेब गडबड काही नाही तुमच्याकडून टॅक्स जास्त भरला गेलाय, त्याच्या परताव्याची मागणी तुमच्याकडून आहे. माझ्या समोर तुमचा चेक पाकीटात तयार आहे. "
अचानक पंखा एअरकंडीशनर पेक्षा गार वारा फेकू लागला. कपाळावरचे शेवटचे घर्मबींदू ओल्याचिंब झालेल्या रुमालाने पुसत मी सुस्कारा सोडला.
इतक्यात समोरुन सावर्डेकर साहेब बोलले.. " पण सं जय साहेब अडचण अशी आहे की आज हे पाकीट मला पोस्ट करायचे होते, परंतू भुलचुकीने मी ते पोस्ट करायचे विसरलोय. आता त्यावरचा पत्ता वाचला तर लक्षात आलं की आपले ऑफिस माझ्या घरच्या मार्गातच आहे. तरी मी प्रत्यक्ष येऊन ते पाकीट तुम्हाला देऊन, ते मिळाल्याची सही घेऊ शकतो का? "
अरे व्वा.. विनंती..
" हो हो.. काही हरकत नाही साहेब. यू आर मोस्ट वेल्कम. " मी हसत हसत बोललो.
साहेबांनी फोन ठेवला.
मी आपल्या नेहमीच्या कामात गर्क झालो. घड्याळात बरोबर सव्वा सात वाजले तेव्हा एक धिप्पाड गृहस्थ दुकानाच्या दरवाजातून आत येताना दिसले.
मी लगेच अंदाज बांधला की हे सावर्डेकर साहेबच असणार.
त्यांच्याकडे नेहमीप्रमाणे माझी हसतमुख स्माईल फेकत म्हणालो...
" या या सावर्डेकर साहेब.. या बसा. "
माझ्या या शब्दांनी त्यांचीही कळी खुलली.
" जनरली इन्कमटॅक्सवाल्यांना या.. या.. असे बोलणारे फार कमी लोक असतात. पण खरं सांगू या भागात आपल्या मराठी माणसाचे एवढे चांगले आणि त्यातही चांगली उलाढाल असलेले दुकान आहे हे पाहून बरं वाटलं. " सावर्डेकर खुशीत बोलत होते.
" बाकी गप्पा नंतर होतील हो.. बोला साहेब चहा कॉफी की कोल्ड्रिंक मागवू? " तसा आदरातिथ्यात मी कधीच कमी पडत नाही.
" खरं तर नकोच सांगणार होतो. पण मी सुद्धा आमच्या अधिकारी मित्रांना सांगेन की, एका मराठी व्यापाऱ्याच्या दुकानात जाऊन कोल्ड्रिंक पिऊन आलो.. खरंच सं जय साहेब या व्यवसायात मराठी माणसे नाहीतच. सगळे परप्रांतीय. " सावर्डेकरांच्या कपाळावर बारीकशी आठी होती.
मी दुकानातल्या माणसाला कोल्ड्रिंक आणायला पाठवले आणि त्यांना म्हणालो..
" खरं आहे. या कामात मेहनत खुप आणि कमाई नगण्य त्यामुळे मराठी लोक फारसे नाहीत.. परप्रांतीयांना जमतं, त्यांना कामाशी मतलब.. त्यामुळे ते मोठ्या प्रमाणात येतात.. " मी कामाची अवस्था मांडली.
सावर्डेकरांनी त्यांच्या बॅगेतून खाकी पाकीट काढलं. ते माझ्या हातात सोपवताना म्हणाले..
" हे बघा तुमचे पाकीट.. आत चेक आहे. या रिसीट वर सही करा.. आणि मी इतके तीन मजले चढून वाट वाकडी करुन आलो तर माझ्याकडे सुद्धा बघा जरा.. "
ओ... त्तेरी..
असं आहे तर...
तेज्यामायला सावर्डेकर थोडक्यात दिवाळी साठी आला होता..
क्षणभर राग आला..
पण नंतर विचार केला..
काय होतंय थोडे दिले तर.. पुढे मागे ओळख राहील.
म्हणून एका पाकीटात एक नोट सरकवून त्यांच्या हाती सोपवली.
आता ऑफिसर लेवलचा माणूस म्हणजे हिरवी नोट थोडी ना चालणार?
म्हणून पिवळी नोट दिली.
समोर असलेल्या कोल्ड्रिंकमध्ये स्ट्रॉ टाकून सावर्डेकरांनी ते दोन मिनीटांतच संपवले.
हातातले पाकीट खिशात टाकून..
" धन्यवाद साहेब..
येतो मी आता ७.५२ ची ट्रेन पकडायची घाई आहे. पुन्हा कधी या बाजूला आलो की नक्की तुमची भेट घ्यायला. "
असे म्हणून ते निघाले.
मी त्यांना दरवाजापर्यंत निरोप द्यायला गेलो.
पुन्हा येऊन इन्कमटॅक्स मधून प्रत्यक्ष अधिकाऱ्याने दिलेला परताव्याचा चेक कीती रकमेचा आहे ते बघायची मला घाई होती.
अलगद पाकीट फोडले.
आतल्या चेक वरची रक्कम बघून माझ्या डोळे विस्फारलेलेच राहीले.
लगेच फोन उचलला आणि भरतभायला फोन केला...
" भरतभाय आप ये इन्कमटॅक्स का रिफंड मंगाया मत करो.. कॅरी फॉरवर्ड होने दो...
मी चेकवरच्या हसणाऱ्या सुंदर अक्षरांकडे बघत बोललो..
चेक वर लिहिलेलं..
.
.
.
" Rupees Two Only "
😁😁😁😁😁
- टॅक्स पेयर : बिझ सं जय
संध्याकाळी साडे सहा ला फोन म्हणजे एकतर मार्केट मधून ऑर्डरसाठी किंवा फार फार घरुन " अहो.. येताना त्या म्हाताऱ्या भाजीवालीकडून एक किलो कोबी घेऊन या " असा गृहमंत्र्यांचा आदेश एवढंच शक्य.
रिसीव्हर उचलून कानाला लावला..
"हॅलो" बोलताच समोरुन जे ऐकलं ते ऐकून क्षणभर घामच फुटला.
समोरुन एक भारदस्त आवाजाचा धनी असलेली व्यक्ती बोलत होती..
" हॅलो, बिझ सं जय का ? मी इन्कमटॅक्स मधून बोलतोय "
सर्वसामान्य लोकांना, छोट्या व्यावसायिकांना इन्कमटॅक्स वाले म्हटलं की आपोआपच घाम फुटतो हे मी ऐकून होतो. आज प्रत्यक्ष अनुभव घेत होतो.
मनातल्या मनात भरतभाय ला ( आमचा सीए.. हो) शिव्या देत.. काय गोंधळ घालून ठेवला आता याने?
तरी सगळी परचेस, सेल्स बीलं, करंट सेविंग चे डिटेल्स वेजेस ची चलनं, मी याला बरोबर दिली होती तरीही फोन कसा आला?...
असा विचार करत शक्य तितका संयम ठेवत बोललो...
" नमस्कार बोला साहेब बिझ सं जयच बोलतोय " एवढं बोलताना सुद्धा खिशातून रुमाल काढून पाच नंबर च्या स्पीड ने पळणाऱ्या पंख्याखाली कपाळावरुन येणारा घाम पुसला.
" मी सावर्डेकर बोलतोय, इन्कमटॅक्स मधून तुमची फाईल माझ्या टेबलावर आहे. "
बापरे....या भरतभायच्या तर आता... काम करतो की हजामती.. क्षणभर वाटलं.. त्याची सीए ची पदवी बघायला हवी होती..
" हाँ.. साहेब, काही गडबड झाली का? " रुमाल कपाळावर आणि पंखा छतावर एकाच स्पीडने फिरत होते.
" नाही.. नाही सं जय साहेब गडबड काही नाही तुमच्याकडून टॅक्स जास्त भरला गेलाय, त्याच्या परताव्याची मागणी तुमच्याकडून आहे. माझ्या समोर तुमचा चेक पाकीटात तयार आहे. "
अचानक पंखा एअरकंडीशनर पेक्षा गार वारा फेकू लागला. कपाळावरचे शेवटचे घर्मबींदू ओल्याचिंब झालेल्या रुमालाने पुसत मी सुस्कारा सोडला.
इतक्यात समोरुन सावर्डेकर साहेब बोलले.. " पण सं जय साहेब अडचण अशी आहे की आज हे पाकीट मला पोस्ट करायचे होते, परंतू भुलचुकीने मी ते पोस्ट करायचे विसरलोय. आता त्यावरचा पत्ता वाचला तर लक्षात आलं की आपले ऑफिस माझ्या घरच्या मार्गातच आहे. तरी मी प्रत्यक्ष येऊन ते पाकीट तुम्हाला देऊन, ते मिळाल्याची सही घेऊ शकतो का? "
अरे व्वा.. विनंती..
" हो हो.. काही हरकत नाही साहेब. यू आर मोस्ट वेल्कम. " मी हसत हसत बोललो.
साहेबांनी फोन ठेवला.
मी आपल्या नेहमीच्या कामात गर्क झालो. घड्याळात बरोबर सव्वा सात वाजले तेव्हा एक धिप्पाड गृहस्थ दुकानाच्या दरवाजातून आत येताना दिसले.
मी लगेच अंदाज बांधला की हे सावर्डेकर साहेबच असणार.
त्यांच्याकडे नेहमीप्रमाणे माझी हसतमुख स्माईल फेकत म्हणालो...
" या या सावर्डेकर साहेब.. या बसा. "
माझ्या या शब्दांनी त्यांचीही कळी खुलली.
" जनरली इन्कमटॅक्सवाल्यांना या.. या.. असे बोलणारे फार कमी लोक असतात. पण खरं सांगू या भागात आपल्या मराठी माणसाचे एवढे चांगले आणि त्यातही चांगली उलाढाल असलेले दुकान आहे हे पाहून बरं वाटलं. " सावर्डेकर खुशीत बोलत होते.
" बाकी गप्पा नंतर होतील हो.. बोला साहेब चहा कॉफी की कोल्ड्रिंक मागवू? " तसा आदरातिथ्यात मी कधीच कमी पडत नाही.
" खरं तर नकोच सांगणार होतो. पण मी सुद्धा आमच्या अधिकारी मित्रांना सांगेन की, एका मराठी व्यापाऱ्याच्या दुकानात जाऊन कोल्ड्रिंक पिऊन आलो.. खरंच सं जय साहेब या व्यवसायात मराठी माणसे नाहीतच. सगळे परप्रांतीय. " सावर्डेकरांच्या कपाळावर बारीकशी आठी होती.
मी दुकानातल्या माणसाला कोल्ड्रिंक आणायला पाठवले आणि त्यांना म्हणालो..
" खरं आहे. या कामात मेहनत खुप आणि कमाई नगण्य त्यामुळे मराठी लोक फारसे नाहीत.. परप्रांतीयांना जमतं, त्यांना कामाशी मतलब.. त्यामुळे ते मोठ्या प्रमाणात येतात.. " मी कामाची अवस्था मांडली.
सावर्डेकरांनी त्यांच्या बॅगेतून खाकी पाकीट काढलं. ते माझ्या हातात सोपवताना म्हणाले..
" हे बघा तुमचे पाकीट.. आत चेक आहे. या रिसीट वर सही करा.. आणि मी इतके तीन मजले चढून वाट वाकडी करुन आलो तर माझ्याकडे सुद्धा बघा जरा.. "
ओ... त्तेरी..
असं आहे तर...
तेज्यामायला सावर्डेकर थोडक्यात दिवाळी साठी आला होता..
क्षणभर राग आला..
पण नंतर विचार केला..
काय होतंय थोडे दिले तर.. पुढे मागे ओळख राहील.
म्हणून एका पाकीटात एक नोट सरकवून त्यांच्या हाती सोपवली.
आता ऑफिसर लेवलचा माणूस म्हणजे हिरवी नोट थोडी ना चालणार?
म्हणून पिवळी नोट दिली.
समोर असलेल्या कोल्ड्रिंकमध्ये स्ट्रॉ टाकून सावर्डेकरांनी ते दोन मिनीटांतच संपवले.
हातातले पाकीट खिशात टाकून..
" धन्यवाद साहेब..
येतो मी आता ७.५२ ची ट्रेन पकडायची घाई आहे. पुन्हा कधी या बाजूला आलो की नक्की तुमची भेट घ्यायला. "
असे म्हणून ते निघाले.
मी त्यांना दरवाजापर्यंत निरोप द्यायला गेलो.
पुन्हा येऊन इन्कमटॅक्स मधून प्रत्यक्ष अधिकाऱ्याने दिलेला परताव्याचा चेक कीती रकमेचा आहे ते बघायची मला घाई होती.
अलगद पाकीट फोडले.
आतल्या चेक वरची रक्कम बघून माझ्या डोळे विस्फारलेलेच राहीले.
लगेच फोन उचलला आणि भरतभायला फोन केला...
" भरतभाय आप ये इन्कमटॅक्स का रिफंड मंगाया मत करो.. कॅरी फॉरवर्ड होने दो...
मी चेकवरच्या हसणाऱ्या सुंदर अक्षरांकडे बघत बोललो..
चेक वर लिहिलेलं..
.
.
.
" Rupees Two Only "
😁😁😁😁😁
- टॅक्स पेयर : बिझ सं जय
No comments:
Post a Comment