ओपन रिलेशनशिप

... ओपन रिलेशनशिप ....
याची सुरुवात कधी झाली ते आता आठवतही नाही. तसे आम्ही शाळेपासूनचे मित्र - मैत्रीण. तो जरा जास्तच स्मार्ट. नववी दहावीत असल्यापासून मला तो आवडायला लागलेला. पण तो एका फुलावर बसणारा नव्हता.. भवरा होता.
जयेश माझा बेस्ट फ्रेंड होता तरीही त्याने माझ्यापासून अनेक गोष्टी लपवून ठेवलेल्या. कॉलेजला सुद्धा एकत्र होतो. तिथे तो एका मुलीच्या प्रेमात पडला. मला जेव्हा बाहेरुन हे समजलं तेव्हा चीड, राग, मत्सर अशा सर्व भावना एकत्र दाटून आल्या. ती इतकी सुंदरही नव्हती. जयेश च्या घरुन त्यांच्या लग्नाला विरोध झाला. जयेश चे कुटूंब कर्मठ.. त्याला वाटत होते की आपण घरच्यांना समजवू पण त्यात तो कमीच पडला.
एका दिवशी तिने लिहिलेलं पत्र जयेश च्या हातात कोणीतरी आणून दिलं. मी होती तेव्हा सोबत. तो वेड्यासारखा धावत तिच्या घरी गेला. मागून मी..
तिचा निष्प्राण देह पलंगावर शांत निजला होता.
मला मिठी मारुन तेव्हा तो भरपूर रडला. सर्व आटपून घरी गेला आणि त्याक्षणी त्याने ते घर सोडले. एकूलता एक मुलगा. स्वतःच्या हट्टीपणामुळे घरातून गेला याची हाय खाऊन लवकर त्याचे वडीलही गेले.
आर्टिस्ट असलेल्या जयेशने मग कलेप्रती संपुर्ण जीवन वाहायचं ठरवलं.
दरम्यान माझे लग्न झाले. मनासारखा नसला तरी संसार सुरु होता. नशिबात सुख नसलं की कुठेही सुख नाही मिळत हेच खरं. अचानक पोटात दुखायला लागलं म्हणून तपासणी केली तर गर्भाशयला गाठ..
पुर्ण गर्भाशय काढावे लागले. साहजिकच अगोदरच मनापासून संसारात न रमल्याने मीच घटस्फोटाचा पर्याय नवऱ्यासमोर ठेवला. त्यानेही सारासार विचार करुन तो निर्णय स्विकारला.
मी पुन्हा काम सुरु केलं. आर्ट्स शिकता शिकता मी मेकअप आणि हेअर स्टाइलिंग शिकून घेतलं होतं. लवकरच चांगली कामं भेटू लागली.
अशाच एका शुट मध्ये... कॅमेऱ्यामागे जयेश दिसला.
" आयला स्वाती.... तू?
कशी काय पकडलीस ही ट्रेन? मी सडाफटींग.. पण तुझा तर संसार...
बोलता बोलता त्याचे लक्ष गळ्याकडे गेले. मंगळसुत्र नाही हे बघून तो चमकलाच...
" काय झालं? "
" सांगते पॅकअप झाले की.. " सांगून त्याला थोपवले.
पॅकअप झाल्यावर कॉफी पिताना सर्व स्टोरी सांगितली.
" सो सॅड.. " म्हणून तो चुकचुकला.
" बरं मला सांग, तू काही विचार केलास की नाही? " मी सहजच विचारलं.
" माझं प्रेम.. गोळ्या खाऊन कधीच गेलंय... आता जगतोय तिच्या आठवणीत. पोटाला हवंय म्हणून काम करतोय. काम चांगलं होतंय.. म्हणून नाव होतंय "
तितक्यात एक एक्स्ट्रा म्हणून काम करणारी मुलगी बाजूने गेली याच्याकडे बघत. त्याची नजर झटक्यात बदलली.
मी समोर आहे हे त्याच्या लक्षात आलं म्हणून लगेच सावरला.
पुढे भेटीगाठी होत राहील्या. पुन्हा लग्न करण्यात त्याला काही इंटरेस्ट नव्हता हे मला त्याच्यासोबत बोलताना जाणवतंच होतं.
तो एकटा... मी सुद्धा एकटीच..
वरचे वर भेटू लागलो. हळूहळू जवळीक वाढली. मला तो आवडत होताच पुर्वीपासून. त्याच्या बाहुपाशात जाताना मला कसलाही संकोच नव्हता. पुढे मागे तो माझ्यासोबत वैवाहिक जीवन जगेल या आशेवर मी होते.
एकाच खोलीत राहत असल्याने हळूहळू त्याच्या बदललेल्या वृत्तीचा अनुभव यायला लागला.
..स्त्री म्हणजे निव्वळ शय्यासोबत करायला हवी असणारी वस्तू..
हीच त्याची धारणा होती. तो माझ्यासोबत रममाण होत असताना त्याच्या डोळ्यात मात्र मला ती दिसायची.
माझी शारीरिक गरज तो भागवत होता, परंतू मानसिक गरज अजिबात नाही. त्याला मुक्त रहायचे होते.
ओळखीचे लोक तोंडावर काहीच बोलत नव्हते परंतू मागे भरपूर बोलले जात होते. जयेशबद्दल मला सुद्धा बाहेरुन वेगवेगळ्या गोष्टी ऐकायला मिळत. आज या बाई बरोबर होता. उद्या त्या एक्स्ट्रा सोबत लॉज वर गेलेला. भरपूर काही...
एके दिवशी सहज त्याचा मोबाईल हातात आला. त्याने इतर स्त्रियांसोबत केलेले डर्टी चॅट सुद्धा होते आत. तो आला तेव्हा त्याला प्रश्न केला...
" किती आहेत रे, अशा तुझ्या मैत्रीणी... "
आलेले उत्तर ऐकून मी सुन्न झाले...
" तुला धरुन... ८ "
" मला धरुन?????????
म्हणजे मी सुद्धा त्यातलीच एक का?
म्हणजे आपल्यात जे काही आहे ते काय आहे जयू?? " माझा आवाज चढला.
तो हसत बोलला " ए वेडे... तू काय प्रेमात वगैरे पडलीस की काय माझ्या?
तुला आणि मला एकमेकांची गरज आहे म्हणून आपण एकत्र आहोत. माझे प्रेम आणि आयुष्य २० वर्षांपुर्वीच तिच्या सोबत गेलंय.
मला माहीत आहे तुला मी आवडायचो. तू एकटी पडलीस म्हणून आपण एकत्र आलोय ते आपापल्या गरजा पुर्ण करायला. आपण लग्न नाही केलंय... करणारही नाही.
We are in an OPEN RELATIONSHIP..
कळतंय का? "
मी ते ऐकतंच राहीले...
म्हणजे जो वर गरज आहे तोवर मी याच्यासोबत.. गरज संपली की मी याच्या आयुष्यातून बाहेर..?
- बिझ सं जय (१७ -८-२०१६)