स्पर्श-सुख

.... स्पर्श-सुख....

कालची ती मुलगी आठवली की असली झिणझीणी अंगात येत होती की विचारता सोय नाही. एकदम कोवळी पण गच्च भरलेली. लांबून येताना दिसली तसा रस्ता ओलांडला. ती तिच्या मोबाईलवर गुंग... हसत होती, खिदळत होती चालताना तिच्या शरीराची होणारी हालचाल पाहून आजूबाजूचे लोक बघत होते. लाल रंगाचा टाईट टि शर्ट तो सुध्दा लो नेक.. खाली निळ्या रंगाची जीन्स.. एकदम प्रमाणबद्ध शरीर. अगदी दोन हातावर आली ती. ...
मी उजवा हात थोडा बाहेर केला आणि डावीकडे बघत तिच्यावर आदळलो...
" सॉरी अंकल... एक्स्ट्रीमली सॉरी.. "
इतकं बोलूनच ती पुढे चालू.
मी " ओके बेटा " म्हणालो.
ती पुढे गेली...
मी मात्र तिचा स्पर्श आठवू लागलो. गरम आणि गुबगुबीत स्पर्श.... भरलेल्या शरीराचा उबदार स्पर्श....
बायको जाऊन नऊ वर्ष झाली होती. अचानक आजारपण आणि तिचा मृत्यु. मुलं मोठी होती. त्यामुळे पुनर्विवाहचा विचार केला नव्हता. मुलं हॉस्टेलला परत गेली..
पहिली दोन वर्षे.. तिच्या आठवणीत गेली, परंतू नंतर तिच्या स्मृती पुसल्या गेल्या.
तिचे शरीर आठवू लागले. शेजारी कुटूंब होते त्यांच्याकडे पाहायचो. त्यांच्या घरातल्या स्त्रिया पाहून कसनुसं व्हायचं. सर्व काका म्हणत पण मी एवढाही वयस्कर नव्हतो.
अशाच मनःस्थितीत एकदा भाजी आणायला मार्केटला गेलो असताना, एकीचा धक्का लागला. दोन वर्षांनी स्त्रीचा स्पर्श होता तो. अंगातून लहर उठली. तो स्पर्श अजून हवाहवासा वाटू लागला. ती बाई तिथून गेली होती. मग दुसरी दिसली. भाजी बघण्याच्या निमित्ताने तिलाही स्पर्श केला. तिला कळले ही नाही.
त्यादिवसापासून रोज दोन वेळा मार्केटला चक्कर.. हातात कापडी पिशवी आणि पायामध्ये चामडी चप्पल म्हणजे सभ्य असण्याची निशाणी. सकाळी भाजी खरेदीसाठी येणाऱ्या बायका आणि संध्याकाळी इतर वस्तू खरेदीसाठी येणाऱ्या बायका, मुली आणि तरुणी. हा नित्यक्रम झाला. वयामुळे आणि अवतारामुळे कोणाला संशय सुद्धा यायचा नाही.
प्रत्येक स्त्रीचा स्पर्श वेगळा..
तरुणी असेल तर तिचा तो अवखळ स्पर्श मनाला आणि शरीराला गुदगुल्या करायच्या.
पोक्त बाई असेल तर तिचा तो मॅच्युअर स्पर्श. त्यात शांतपणा असायचा.
लहान मुलींच्या स्पर्शाबद्दल एवढं काही वाटायचं नाही.
एक दोन वेळा विकतचं स्त्री सुख घ्यायला गेलो सुद्धा, पण तिथला तो गलिच्छपणा आणि हैदोस मनाला पटला नाही. शिवाय पैसे देऊन मिळणाऱ्या सुखात काही गंमत नव्हती. त्यापेक्षा हे फुकटात मिळणारे स्पर्श-सुख स्वर्गासमान होते.
आज सकाळी दोन - तीन झाल्यावर. संध्याकाळी ती मुलगी गाठायचा प्रयत्न करायचा ठरवले.
सिग्नल ओलांडताना अजून एक दुसरी तरुणी दिसली, तिचा ओझरता स्पर्श झाला. पण ती चिडली...
" दिखता नहीं क्या.. अंकल...
बुढ्ढा साला.. "
तिचे शब्द ऐकून न ऐकल्यासारखं करुन पुढे गेलो. मध्येच एका मुलाला घेऊन जाणारी बाईला समोरासमोर धडकलो. ती तिच्या विवंचनेत. लक्ष भलतीकडे.. मला संधी. डावीकडे बघत असण्याचा नेहमीचा अभिनय लागू पडला.
" सॉरी काका.. लक्ष नव्हते... "
मी गालातल्या गालात हसलो.
पुढे गेलो. समोरुन ती कालची मुलगी येत होती. आज डोळ्याला गॉगल, हिरव्या नारंगी रंगाचा टी-शर्ट, काळ्या रंगाची लेगिंग्ज. आज तिला समोरुनच स्पर्श करायचं ठरवलं.
आता... आता... आता..
डावीकडे पाहीलं... स्पर्श होणार तोच.....
डावा हात कोणीतरी मागून पकडला. मागे वळून बघणार तोच मानेवर जोरदार फटका लागला.
एकदम झालेल्या हल्ल्याने... घाबरलोच. तीस वर्षाचा तरुण असेल...
" काय काका? मज्जा येतेय? लोकांच्या आई बहिणी काय रस्त्यावर पडल्यात काय?
साले भिकारचोट लोक तुम्ही वय तरी बघा... "
सण्णदिशी मुस्कटात लावली त्याने.
तिरबिरलो... समोर अंधार पसरला क्षणभर.
" जास्त खाज आल्याय म्हाताऱ्याला. ओ ताई... गेले दोन दिवस हा म्हातारा तुम्हाला धक्का मारतोय हे तुम्हाला कळत नाही का? किती घुसाल त्या फोन मध्ये. "
ती घाबरलीच " अय्या.. हो की हो.. दोन दिवस यांचा धक्का लागला मला. मला काय माहीत मुद्दाम मारतात ते? "
आजूबाजूचे लोक जमू लागले. अद्वातद्वा बोलत होते. एकाने पुन्हा कानाखाली मारलं. तारे चमकले डोळ्यासमोर.
" मारो मत... मारो मत... ऐसे लोगोंको पुलिस के हवाले कर देना चाहिए " गर्दीतला एक आवाज.
" काही शरम वगैरे नाही पहा कसा बघतोय.. निर्लज्ज " बाईचा आवाज.
" या अशा लोकांना तुडवलंच पाहीजे... हेच पुढे जाऊन लहान लहान मुलींवर बलात्कार करतात. ... मारा भडव्याला ".
बखोट पकडलेल्या त्या तरुणाने मुलीला सांगितलं..
" दोन दिवसाचे दोन कानफडीत मारा याच्या.. पोलिसांच्या यायच्या अगोदर "
ती पुढे सरसावली. गॉगल काढला तो टीशर्ट च्या पुढच्या भागात छातीजवळ अडकवला.. छातीची हालचाल झाली.
तिला लक्षात आलं की मी तिच्या छातीकडे पाहतोय.
सट्टाक....
" अरे निर्लज्जा एवढा मार खाऊनही तू तिथेच बघतोयस?
हरामखोर रे तू.. घरात बाई नसणार म्हणून हा बाहेर शेण खात फिरतो बहुतेक... "
सट्टाक.... दुसरी कानफडीत...
तरुणाने हात खेचला...
" चला पोलिस स्टेशनला... तिथे तुझी धिंड काढतील हवालदार.. "
" जाऊ दे ना साहेब... चुक झाली... " मी कळवळून.
" चुक?? भाड्या सिग्नल पासून मी तुझ्या मागे होतो.. एका बाईला की मुलीला तू सोडलं नाहीस... कसले हे घाणेरडे छंद.. या वयात? " तो मला ओढत होता.
नेमका समोरुन हवालदार येत होता..
" काय झालं रे? "
साहेब.. हाच तो परवा बोललो नाही का धक्का वाला.. आज रंगे हाथ पकडला.. या ताई कंप्लेंट द्यायला तयार आहेत. मी सुद्धा येतो..
ही किड ठेचलीच पाहीजे. "
हवालदाराने एकवार पाहीलं..
साट्टकन एक ठेऊन दिली.. नाकातून रक्त यायला लागलं..
चल भाड्या तुला आज माझ्या हाताचा स्पर्श - सुख देतो..
संध्याकाळी शेजाऱ्याने सोडवलं तेव्हा घरी गेलो. चाळीत सर्व वेगळ्या नजरेने बघत होते. बायका तर रागानेच. पुरुष मंडळी हसत होती.
घरात गेलो... दरवाजा बंद केला.. अंगावर आलेल्या वळांना स्पर्श केला...
त्या स्पर्शात ते सुख नव्हते फक्त दुःख होते... कधीही न संपणारे
- बिझ सं जय ( २० ऑगस्ट, २०१६)