शोले बिहांईंड द सीन्स व्हाया मृत्युलोक
परवा पत्निश्री तक्रार करत होती की, पुर्वी तुम्ही खुप कॉमेडी, गंमतीशीर लिहायचात.. आजकाल अचानक मन गलबलून येईल, रडावंस वाटेल असं लिहू लागला आहात. मला ही कळत नव्हते की नेमकं काय होतंय माझ्यासोबत...?
विचार करत करत झोपी गेलो..
सकाळी जाग आली ते थेट यमाच्या रेड्यावर. आधी कळेचना ना की रेड्यावर मी कसा आलो. नंतर लक्षात आलं की गळ्याभोवती फास सुद्धा आहे.. म्हणजे मला यम भाऊंनी " उचलले " होते तर...
आपला अवतार खतम् झाला होता. जागा झालोय हे समजलं तर उगाच चालायला लावतील म्हणून डोळे किलकीले करुन आजूबाजूला पाहू लागलो. मृत्युलोकाच्या हमरस्त्यावरुन जाताना आधी स्वर्गलोक लागतो हे ऐकून होतो. आणि खरोखरच तसंच होतं. पण आमचा रेडा स्वर्गासमोर काही थांबला नाही. केलेली पुण्य विसरुन पापं आठवू लागलो. नरकाची कल्पना करुनच घाम फुटला. तसा रेडा बोलला...
" ए... उठ अंगावर घाण नको करु ते बघ तिकडे ' सुलभ ' शौचालय आहे. "
तेज्यामायला इकडे पण सुलभ नेच शौचालये बांधली?
मी उठून बसलो आणि बोललो
" घाम आलाय हो, रेडेश्वर महाराज.. "
" येणारंच समोर बघ नरकाची भट्टी आली " रेडेश्वर महाराज बोलले.
मी भट्टीकडे न पाहता प्रश्न केला..
" मला कुठे नेताय? चित्रगुप्त हिशोब वगैरे करायची सिस्टम आहे ना तुमची?? "
रेडेश्वर महाराज हसले...
" हो तिकडेच नेतोय तुला, हे काय आलेच चिपापूहि सदन "
" चिपापूहि?? म्हणजे " मी कोड्यात.
" अरे चित्रगुप्त पाप पुण्य हिशोब सदन " माझ्या डोक्यात प्रकाश पडला..
" उतर आता.. समोर असलेल्या खुर्चीत बस.. पुढचे इंस्ट्रक्शन तुला तिथेच मिळतील. "
मी शांतपणे खुर्चीत बसलो. खुर्चीत बसल्या बसल्या वरुन कसलंस मशीन आलं आणि थेट डोक्यावर घट्ट बसलं. डोकं जराही हलवता येत नव्हते. अचानक मशीनमधला सायरन वाजू लागला. तीन चार यमदूत धावत आले. त्यांनी त्यांच्या वहीत तपासलं. त्यांचे चेहरे चिंतामग्न दिसत होते. लांब असल्याने ते काय बोलत होते ते समजत नव्हते पण माझ्याकडे बोट दाखवत बोलत असल्याने माझ्या बाबतीतच काही तरी असणार हे नक्की कळतं होतं मला. ...
" काय झालं रे??
पुन्हा गोंधळ घातला वाटतं "
घुमत घुमत आलेला आवाज ऐकू आला..
" आणा त्याला इकडे "
एकाने डोक्यावरचं मशीन सोडवलं बाकी दोघांनी हात धरुन मोठ्या सन्मानाने एका खोलीत मोठ्या खुर्चीत बसवलं. समोर पडदा होता त्यावर एक माणूस होता..
" नमस्कार, मी चित्रगुप्त..
आमच्याकडून एक चुक झालीय तुम्ही चुकून आलात वरती. यमदुतांवर ओव्हरलोड होतोय कामाचा. त्यांना दुसऱ्याला आणायला पाठवलेले, तुम्हाला घेऊन आले. तुमचे मरण दोन दिवसांनी होते. पण ही नविन पोरं चुकीची लिस्ट घेऊन गेली. "
मी गपगार...
काही विचारणार तोच..
" आलंय लक्षात दोन दिवसांनी तुमचे मरण आहेच, त्यामुळे एवढा काही फरक पडत नाही. पण चुक आमची असल्याने आम्ही तुम्हाला आमच्या मृत्युलोकाच्या अम्युजमेंट पार्कची एक दिवसाची सफर कॉम्लीमेंटरी देत आहोत. दुसरा दिवस स्वर्गाची सफर असेल.. मग तर खुष?? " चित्रगुप्त डोळे मिचकावत बोलला.
तेज्यामायला अम्युजमेंट पार्क इकडे पण? मला धक्काच बसला.
" चालेल.. दोन दिवसांनी मरायचंयच तर दोन दिवस इकडे जगून घेऊ.. हाय काय नी नाय काय ".
" ओके. या क्षणापासून तुमची अम्युजमेंट पार्क ची सफर सुरु होतेय. क्षणार्धात डोळ्यावर मोठा चष्मा आला.
समोर दिसू लागले ते वेगळंच होते.
" WELCOME TO AMUSEMENT PARK, MRUTYULOK "
अशा मोठ्या अक्षराचा बोर्ड होता.
"Touch Here To Proceed Further "
मी टच केला समोर तीन स्क्रीन ओपन झाल्या.
Select Your Preferred Language , Go Back, End Tour
तेज्यामायला इकडे पण इंटरेक्टिव..
मी भाषा सिलेक्ट वर टच केलं.
मराठी, हिंदी, इंग्लिश ( बहुतेक मला चांगल्या येत असणाऱ्या भाषाच दिसत असाव्यात)
मी मराठी सिलेक्ट केलं.
" कृपया थीम सिलेक्ट करा "
समोर भरपुर पर्याय होते.
बॉलीवुड, जंगल, ऐतिहासिक असे खुप पर्याय होते. मला बॉलीवुडची भयानक आवड म्हणून बाकी पर्याय न बघताच बॉलीवुड सिलेक्ट केलं.
" चित्रपट निवडा..
१). शोले.
हे नाव बघताच पुढे जाईल तो माझ्यामते वेडाच. मी झटकन ते सिलेक्ट केलं. मी पुढची माहीती न वाचताच " पुढे... पुढे " ची बटण दाबत गेलो. शेवटी टुर सुरु करा असा पर्याय आला आणि मी टच केलं तसा अचानक मी रामगढ़ मध्ये पोहचलो.
माझ्या समोर फास्ट फॉरवर्ड आणि रिवाइंड हे ऑप्शन दिसत होते. शोले तोंडपाठ असल्याने तो याची देही याची डोळा अनुभवण्याची सुवर्णसंधी मला मिळाली होती.
इथे मला एक ऑप्शन आलं..
" चित्रपटातील दृश्य "
" चित्रपटातील दृश्यांव्यतिरीक्त दृश्य "
मी विचार केला चित्रपट तर आपण पुर्ण पाहीलाय मग का नाही आपण Behind the scenes बघूया?
लगेच दुसरा पर्याय निवडला.
डायरेक्ट जेल मध्येच उभा होतो.
जय आणि विरु एकमेकांना टाळ्या देत होते.
" कसला पांडू बनवला जेलर ला... म्हणे इंग्रजांच्या जमान्याचा जेलर... "
तेज्यामायला मराठीत??
म्हणजे सर्वच मराठीत ऐकू.. दिसू लागणार तर..
विरु बोलत होता " डाव्या हातानेच उचलली सळी,, जाम वांदे होणार जेलर चे सकाळी. जरा जासूस ला पण एक चटका द्यायला पायजे होता. "
" देऊ की.. त्याचे बसायचे वांदे करु " जय शांतपणे बोलला.
" पण आधी त्या सुरम्याकडून पैसे घ्यायला जायचे आहेत, भरपूर टेपाड्या हाय तो. "
मी लागलीच फॉरवर्डचं बटण दाबलं.
मी चक्क रामगढ़ मध्ये ठाकुर समोरच उभा होतो. पोलिस वेशातला ठाकुर दिसत होता.बलदेव सिंह ठाकुर नावाची पाटी त्याच्या खिशाला लटकलेली होती. ठाकुर बलदेव सिंह दिसू लागला.
घरी दमून भागून आलेला..
" अयं... जरा पाणी आण की..! "
सौ. ठाकुर पदर सावरत आतून आल्या.
" रामभाऊ पाणी आणा की लवकर. साहेब आलेत. काय मग पकडलं काय गब्बरला? "
"सोडतो की काय, असा विळखा घातला हाताचा आणि म्हणालो...
ए गबऱ्या हा हात नाही फास आहे. मरेपर्यंत सुटणार नाय. डायरेक्ट जेल मध्ये टाकलं नेऊन..
च्यायला तो रामलाल गेला कुठं??
पाणी आणतोय का विहीर खोदतोय? "
" आलो आलो सरकार...
घोड्याची धुत होतो.... पाठ. लई माती लावून आलेलात की तुम्ही " हातात पाण्याचा ग्लास घेऊन रामलाल धावत आला.
" अरे हो.. भरपूर मारामारी झाली, मातीत लोळालोळ झाली, तेव्हा कुठे गब्बरसिंग सापडला ".
" पण मालक रोज रोज तुम्ही पराक्रम करणार, डाकू पकडणार, घोड्यांना माती लावून आणणार. आणि मी काय नुस्ते घोड्याचीच धुत बसू काय?? पाठ..
बाकी पण काम आहेत. ती टाकी बांधून ठेवलीय उंचावर, तिच्यात पाणी भरावं लागतंय. रोज शंभर लोक मजूरीला असतात. त्यांची गावकी करावी लागते. प्रतिष्ठित म्हणून किती दिवस फुकट काम करुन घेणार अजून त्यांच्यांकडून? ". रामलाल जरा चिडलेलाच वाटला
" अरे तू तुझ्या कामाकडे लक्ष ठेव.. जे काय काम करताहेत ते त्यांच्याच भल्यासाठी करताहेत. प्रत्येकाने घरात शॉवर लावून घेतलेत.. त्यांना फोर्स नको पाण्याला?
म्हणून ज्यांना ज्यांना शॉवरच पाणी पाहीजे त्यांना त्यांना झक मारुन पाणी भरावं लागतंय.. समजलं का अकलेच्या घोड्या? "
" अच्छा असं हाय तर.. तरीच परवा बसंती आलेली नविन शॉवर बद्दल विचारायला. शहरातून येताना अहमद आणेन आणेन म्हणतो पण आणतंच नाही. पैसे मागतो. ठाकुर साहेब पटकन आणतील म्हणत होती. "
हे ऐकून सौ. ठाकुर तिरमिरत पाय आपटत आतल्या खोलीत निघून गेली.
" भाड्या... तिच्यासमोर कशाला बोललास? आता फुकट एक सोन्याचा हार द्यायला लागेल तिला, थांब तू नंतर असं कामाला लावतो तूला की तू दिवसभर धुतच राहशील... घोड्याची पाठ "
मी फॉरवर्ड चं बटण दाबलं..
ठाकुर शाल पांघरुन उभा होता. रामलाल जुन्या घरातून बाहेर आला. त्याच्या तोंडावर बारा वाजले होते.
" रामलाल.. दाखवली का खोली त्यांना? काय बोलत होते आपापसात "
" काय बोलणार?? चोर आहेत लेकाचे. तिजोरी फोडायच्या वार्ता करत होते. सहा जणांना पाठवलंय परिक्षा घ्यायला. बघूया काय गुण उधळतात ते. आणि एक सांगतो.. तोडफोड झालेली मी ठिक ठाक करणार नाही.. गावातून सुताराला बोलावलंय त्याला पैसे द्यावे लागतील "
" देतो रे.. बघ कशी फायटींग करतात ती. मी बघितलीय की ट्रेन मधली फायटींग पोरं हुशार आहेत. ".
तेवढ्यात दरवाजा तोडून जय विरु बाहेर आले.
मी फॉरवर्डचं बटण दाबलं.
थेट गावात पोचलो. काशीरामच्या घरात.
काशीरामची बायको त्याला सांगत होती.
" पोरीचं लग्न घेतलसा. दोन गोनी माल्यावर टाकून ठीवा. उंद्या गब्बर आला म्हंजी त्यासुदीक घेऊन जाईल मंग चिवडत बसा ठाकूरचे पाय ".
मला हिंदीतला.. " पाव " शब्द आठवला.
" हो माझे आयशे. जरा दम धरशील की न्हाई? आताच तर पानी भरुन आलोय टाकीवरती. तुलाच शॉवर नी अंघूळ कराची हौस भारी तुच का जात न्हाईस पानी भरायला? " काशीराम कावला होता.
" हे बघा मी कितींदा सांगितलं त्यो म्हातारा पाणी भरताना नेमका तिथं येतो आणि आमची भिजलेली झंपर बघत बसतो. म्या अज्याबात जानार नाय तिकडं " पदर सावरत काशीरामची बायको बोलली.
" अगं ए यडे.. रहीमचाचा व्हय?? तो म्हातारा आंधला हाय. " काशीराम हसला
" नाय ओ... एरवी तिकडे बसून असतो. आम्ही पानी भरायला गेलो की उठतो आणि विचारतो.. इतका आवाज का करताय गो बायांनू? पानी भरताय तर या म्हाताऱ्याला थोडं पानी पाजा की तुमच्या हांड्यातलं.. लईच चावट बोलतूया. ती बसंती असली की तिच्या खांद्यावरुन हात काय फिरवील आणि काय काय बोलंल. ती गेली की मग बडबड करेल. पाहीलं काय गं बायांनो.. बसंतीने तिच्या कलशीतलं पानी पाजलं, आनि तुम्ही शरमसांड्या थेंबभर पानी पण देत नाही. "
तेवढ्यात बाहेर गोळ्यांचा आवाज.
लक्षात आलं की कालिया साथिदारांना घेऊन गाव लुटायला आलाय.
फॉरवर्ड बटन पण क्षणभरच..
कालियासह तिन्ही डाकू उताणी पडून तडफडत आहेत आणि डाकू गब्बरसिंग बोलला ...
" ए सांब्या.. फोकलीच्या. मळ की तंबाकू. च्यायला ह्यांच्या... जेवायचे वांदे करुन ठेवले रांडेच्यांनी. होलीत गाव तर लुटायचाच, पन पुरनाच्या पोल्या पन पलवायच्या. कुरमुरे कीती शिल्लक रं?? "
" सरदार, दोन पोती हाईत.. " सांबा वरुन ओरडला.
" बनव मग सुका भेल. आज भेलेवरच प्वाट भरु उद्या बघू काय भेटतं दुसऱ्या गावात ते "
गब्बरसिंगची ती वाईट परिस्थिति बघून
फॉरवर्ड बटण दाबलं..
बहुतेक होळी आटपली होती. खोली मध्ये रामलाल चिडला होता. " तुम्ही कशापायी उघड केलं की तुम्हास्नी हात नाही ते. तो विरु तर गालात हसत होता माझ्याकडे बघून. त्याला लईच खाज, तुम्ही आत आलात तसा मला म्हनतो.. जेवताना हात नीट धू रे राम्या..
तो जय तरी हाव हाव हाव करुन हसला माज्यावर. त्यानला वाटलं की मी हातानं... की काय?
तुम्ही त्यासनी सांगा की आपल्याकडं डबल पावरचा हातातला शॉवर आहे म्हनून "
ठाकुर पण हसत होता.
अचानक..
" रामलाल.. बघ रे गालावर कोणतरी चावतंय.. ये लवकर.. "
"
थांबा तसेच मालक..
सट्टाक...
" हम्म.. मेला मच्छर.. "
" भाड्या, माझं मुस्काट फोडलंस.....
पण आता त्या गब्बर ला या मच्छरासारखं चिरडायचंय मला.
जा सुनबाय ला बोलव.. तिला त्या जय च्या पाठीमागे लावतो म्हणजे तो पण जरा जोशात येईल. ही दोघं लय टाईमपास करुन राहिलेत "
रामलाल तिथून हसत हसत गेला.
मी फॉरवर्डचं बटण दाबलं..
जय बसंतीच्या मावशीला भेटून बाहेर येत होता. त्याच्या गालावर छद्मी हास्य होतं.
बडबडत चालला होता...
" च्यायची... मस्त बुच मारलं विरु चं.. आता मावशी काही केल्या त्याला बसंतीच्या जवळ फिरकू देणार नाही. मला सेकंडचा माल आणि स्वतःला कोरा करकरीत व्वा... बेटा.. चढ आता टाकीवर नवटाक मारुन.. "
तिकडे टाकीकडे काहीतरी गलका ऐकू आला म्हणून धावत गेलो तर सगळा तमाशा संपला होता. विरु टाकीवरुन खाली उतरला होता. बसंतीच्या खांद्यावर हात टाकून विरु येत होता..
" मला सांग कोणी किडे केले ते? सगळी लफडी मावशीला कोणी सांगितली? साल्ला जयच असेल तोच जळतो आपल्यावर..
म्हणतो " ये दोस्ती हम नहीं छोड़ेंगे " आणि माझ्या आयटमवर नजर ठेवतो. मी त्याला सोडणार नाही. मी ना त्याच ते कॉईनच बदलून टाकतो. गण्या लोहाराकडून दोन्ही बाजूला " छापा " असलेले कॉईन बनवून घेतलंय. रात्री गुपचूप बदलतो. लय कॉईन उडवायचा शौक ना त्याला असलं कॉईन घालतो... खिशात की गेमच खलास करुन टाकतो. "
रागाने की दारु ने डोळे लाल झालेले ते काही समजेना मला.
बसंती बोलली " मंग तर राजा, तो लपुन छपुन माझ्याकडे बघत असतो. हवेलीत असला की त्या सुनबाय कडे आणि बाहेर असला की माझ्याकडे. लय चालू आहे तो. परवा धन्नोची पण छेड काढली त्याने. तिला विचारत होता तुला ठाकूरचा घोडा आवडतो की गब्बरचा. .. सोडू नको त्याला..
चल तू जा घरी मी जरा नदीवर जाऊन येते. अहमद येणार होता शहरातून तो तिथे भेटणार नंतर गावात येईल. आमचं शिक्रेट आहे.. "बसंतीच्या चेहरा खुलला होता.
मी तिच्या मागोमाग गेलो तोच समोरुन रहीम चाचा...
" कोण बसंती?" किती करते तू माझ्यासाठी म्हणत तिच्या खांद्यावरुन हात फिरवू लागले.
तेज्यामायला या म्हाताऱ्याच्या.... काशीरामची बायको खोटं सांगत नव्हती तर. बसंतीचा वास आला की काय याला? बरोबर टायमाला हजर.
तोच समोरुन घोड्यावर आडवा झोपलेला अहमद आला.
लोकांची गर्दी झाली.
मी गर्दीत कोण काय बोलतोय ते ऐकू लागलो.
काशीराम; ढोलिया आणि शंकरला सांगत होता..
" एक नंबर फुकनीचा.. दिवसाला चार पाकीटा संपवायचा शिग्रेटीची. गावात असतू तेव्हा लय सालसूद या बसंती समोर.. तिकडं शहरात गेला की गुण उधळायचा पेत्ताड.. शहरातल्या पावन्यानं सांगितलान की दोन दिसापुर्वी गरद घेऊन पडून राहीलेला गटारीच्या बाजूला. "
तिकडे तो " इतना सन्नाटा क्युं है भाय " चा सीन होऊन गेलेला बहुतेक.
फॉरवर्डचं बटण दाबलं...
तिकडे अतीव दुःखाने बसंती नदी कडे धावत जाताना दिसली..
म्हटलं आता तो धन्नोच्या बहादुरीचा सिन असणार. पण मी तिथे पोहचेपर्यंत टांगा पलटी झाला होता. दोन डाकू बसंतीला घेऊन निघाले होते तर दोघांनी धन्नोला पकडलं होतं.
" अरे.. काय सॉलीड घोडी हाय ना?
आपल्या शेरुला जोडी लावून देऊ. बसंतीचा काय करायचा तो करु दे गब्बरसिंग ला आपण हिला पाळू. बघितलं ना कशी धावत होती?
कोणत्या चक्कीचं कोंडा घालत असतील रं हे रामगडवाले? "
दुसरा बोलला..
" अरे एकच तर हाय चक्की गावात. ती पण ठाकूरच्या मेवन्याची. सरदारांनी ठाकूरचे हात कापले आणि मेवन्याचे पाय. त्याला आता कोनी पांढऱ्या पायाचा पन बोलत नाय "
त्यांच्या सोबत सोबत अड्ड्यावर गेलो. तिकडे बाटल्या बिटल्या फोडून झालेल्या. विरु ला दोरीने बांधून ठेवलेलं आणि गब्बर बसंतीला नाचायला सांगत होता.
नाच गाणं चालू असताना मी सांबा च्या बाजूला जाऊन बसलो.. सांबा नेहमी वर का बसलेला असायचा हे मला तेव्हा कळलं. तिथून डान्स एकदम बाल्कनीत बसल्यासारखा दिसत होता.
काहीतरी पुटपुटत होता म्हणून जरा जवळ जाऊन ऐकू लागलो..
" हे बघ यडं रं यडं.. घाल गोळ्या त्या विरु ला आणि ठार कर की. उगीच तो लंबाड्या आला तर आपली वाट लागलं.. विचारतोय मोठा कोणत्या चक्कीचा आटा खाववतात पोरींना. गेले महिनाभर कुरमुरे खाऊन दिवस काढतोय ते दिसत नाही याला? पन्नास हजार मीच कमवू काय? ..
हे यडं स्वतः फसेल आणि आम्हाला पण फसवंल.. "
तोच तिकडून जय ने गोळीबार सुरु केला.
एखादी गोळी चुकून लागायची बिगायची म्हणून मी थेट त्या पुलाकडे धाव घेतली.
शोले पाठ की आपला आता येतील की तीघं तिकडे, नी त्यांच्या मागून डाकू..
हे काय आलेच..
गोळीबार सुरु.. एक डाकू बहुतेक मगाचाच धन्नो पकडणारा तो फुसका बॉम्ब आणून टाकतो. आडवा तिडवा झोपून कैऱ्या पाडणारा जय ला आता मात्र त्या बॉम्बचा नेम येत नाही..
खरोखरच याचा काही नेम नाही.. हे विरुने बरोबर ओळखलं होतं.
शेवटी जवळून जाऊन त्याने तो बॉम्ब फोडला. सोबत स्वतःही फुटला.
जय मरत होता.. तिकडे पुलावर आग लागली होती बॉम्बने.
दगडामागेच इतका वेळ लपलेला विरु धावत आला.
' तेरा गम मेरा गम..
तेरी जान मेरी जान.. ' गाणं वाजत होतं. जय ने मान टाकली आणि विरुने त्याच्या हातातलं कॉईन घेतलं...
" व्वा गण्या.. काय पक्कं काम केलंस.. दोन्हीकडं व्हिक्टोरीया... जय चा नंबर कटाप..
आता बसंती पण मेरी आणि सुनबाय पण मेरी... गब्बर... कुत्र्या... मी तुला सोडणार नाही.. नाहीतर मला मारुन तू बसंतीला पळवशील बिळवशील."
मिळेल तो घोडा घेऊन विरु थेट अड्ड्यावर गेला. तिकडे सांबा काचेचे तुकडे जमा करत शिव्या देत होता.
" काय गरज होती बाटल्या फोडायची? भंगारवाल्याला दिली असती तर दोन चार रुपये आले तरी असते. आता झाडू सुद्धा मलाच काढायला सांगा.. मोठा नाचगाणा बघायचा होता तुम्हाला.. ती फॉरेनवाली मेहबूबा मेहबूबा करत होती तेव्हा गप्पा मारत होतात आणि आता हीच्या समोर काळे पिवळे पडलेले दात विचकत होतात? "
तोच तिकडून
" कुत्र्या, हलकटा... मी तुझं रक्त पिऊन टाकेन.. "
असं ओरडत विरु गब्बरच्या अंगावरच आला.
दे मार मारामारी.. गब्बर अर्धमेला झाला तसा तिकडून घोड्यावर बसून ठाकुर आला. रामलाल ने त्याला खाली उतरवलं. पायात खिळेवाले दुसरे बुट घातले आणि मग शेवटची फायटींग सुरु..
" तुझ्या साठी माझे पायच पुरेसे आहेत गब्बर.. "
फायटींग करताना सदऱ्याच्या आतून खरोखरच ठाकुरचे हात दिसत होते.
अर्धमेला झालेला गब्बर पोलिसांच्या तावडीत देऊन ते सर्व हवेलीकडे गेले. तिकडे जय च्या मयतीची तयारी केलेली होती.
सुनबाय तिकडे गॅलरीत दिवे लावत होती.
आणि
" The End... "
चा बोर्ड आला.
माझ्या डोळ्यासमोर Exit असा ऑप्शन आला. मी तिथे टच केल्याबरोबर माझ्या डोळ्यासमोरचा चष्मा हटला..
मी पुन्हा मृत्युलोकाच्या खुर्चीत बसलेलो होतो.
"चला उठा आता "
आवाज रेडेश्वर महाराजांसारखा येत होता.. म्हणून डोळे किलकीले करुन बघितलं तर समोर साक्षात्...
पत्निश्री उभी होती.
मी गुंगीतच बोललो.
" महाराज ती स्वर्गाची टुर राहीली "
" करवते मी, स्वर्ग का नरकाची पण करवते, उठा आता दिवसा झोपताय ते?? "
मी उठून बसलो..
तसा खुषच होतो.
"स्वर्गाची टूर " जी बाकी राहीली होती
- बिझ सं जय
परवा पत्निश्री तक्रार करत होती की, पुर्वी तुम्ही खुप कॉमेडी, गंमतीशीर लिहायचात.. आजकाल अचानक मन गलबलून येईल, रडावंस वाटेल असं लिहू लागला आहात. मला ही कळत नव्हते की नेमकं काय होतंय माझ्यासोबत...?
विचार करत करत झोपी गेलो..
सकाळी जाग आली ते थेट यमाच्या रेड्यावर. आधी कळेचना ना की रेड्यावर मी कसा आलो. नंतर लक्षात आलं की गळ्याभोवती फास सुद्धा आहे.. म्हणजे मला यम भाऊंनी " उचलले " होते तर...
आपला अवतार खतम् झाला होता. जागा झालोय हे समजलं तर उगाच चालायला लावतील म्हणून डोळे किलकीले करुन आजूबाजूला पाहू लागलो. मृत्युलोकाच्या हमरस्त्यावरुन जाताना आधी स्वर्गलोक लागतो हे ऐकून होतो. आणि खरोखरच तसंच होतं. पण आमचा रेडा स्वर्गासमोर काही थांबला नाही. केलेली पुण्य विसरुन पापं आठवू लागलो. नरकाची कल्पना करुनच घाम फुटला. तसा रेडा बोलला...
" ए... उठ अंगावर घाण नको करु ते बघ तिकडे ' सुलभ ' शौचालय आहे. "
तेज्यामायला इकडे पण सुलभ नेच शौचालये बांधली?
मी उठून बसलो आणि बोललो
" घाम आलाय हो, रेडेश्वर महाराज.. "
" येणारंच समोर बघ नरकाची भट्टी आली " रेडेश्वर महाराज बोलले.
मी भट्टीकडे न पाहता प्रश्न केला..
" मला कुठे नेताय? चित्रगुप्त हिशोब वगैरे करायची सिस्टम आहे ना तुमची?? "
रेडेश्वर महाराज हसले...
" हो तिकडेच नेतोय तुला, हे काय आलेच चिपापूहि सदन "
" चिपापूहि?? म्हणजे " मी कोड्यात.
" अरे चित्रगुप्त पाप पुण्य हिशोब सदन " माझ्या डोक्यात प्रकाश पडला..
" उतर आता.. समोर असलेल्या खुर्चीत बस.. पुढचे इंस्ट्रक्शन तुला तिथेच मिळतील. "
मी शांतपणे खुर्चीत बसलो. खुर्चीत बसल्या बसल्या वरुन कसलंस मशीन आलं आणि थेट डोक्यावर घट्ट बसलं. डोकं जराही हलवता येत नव्हते. अचानक मशीनमधला सायरन वाजू लागला. तीन चार यमदूत धावत आले. त्यांनी त्यांच्या वहीत तपासलं. त्यांचे चेहरे चिंतामग्न दिसत होते. लांब असल्याने ते काय बोलत होते ते समजत नव्हते पण माझ्याकडे बोट दाखवत बोलत असल्याने माझ्या बाबतीतच काही तरी असणार हे नक्की कळतं होतं मला. ...
" काय झालं रे??
पुन्हा गोंधळ घातला वाटतं "
घुमत घुमत आलेला आवाज ऐकू आला..
" आणा त्याला इकडे "
एकाने डोक्यावरचं मशीन सोडवलं बाकी दोघांनी हात धरुन मोठ्या सन्मानाने एका खोलीत मोठ्या खुर्चीत बसवलं. समोर पडदा होता त्यावर एक माणूस होता..
" नमस्कार, मी चित्रगुप्त..
आमच्याकडून एक चुक झालीय तुम्ही चुकून आलात वरती. यमदुतांवर ओव्हरलोड होतोय कामाचा. त्यांना दुसऱ्याला आणायला पाठवलेले, तुम्हाला घेऊन आले. तुमचे मरण दोन दिवसांनी होते. पण ही नविन पोरं चुकीची लिस्ट घेऊन गेली. "
मी गपगार...
काही विचारणार तोच..
" आलंय लक्षात दोन दिवसांनी तुमचे मरण आहेच, त्यामुळे एवढा काही फरक पडत नाही. पण चुक आमची असल्याने आम्ही तुम्हाला आमच्या मृत्युलोकाच्या अम्युजमेंट पार्कची एक दिवसाची सफर कॉम्लीमेंटरी देत आहोत. दुसरा दिवस स्वर्गाची सफर असेल.. मग तर खुष?? " चित्रगुप्त डोळे मिचकावत बोलला.
तेज्यामायला अम्युजमेंट पार्क इकडे पण? मला धक्काच बसला.
" चालेल.. दोन दिवसांनी मरायचंयच तर दोन दिवस इकडे जगून घेऊ.. हाय काय नी नाय काय ".
" ओके. या क्षणापासून तुमची अम्युजमेंट पार्क ची सफर सुरु होतेय. क्षणार्धात डोळ्यावर मोठा चष्मा आला.
समोर दिसू लागले ते वेगळंच होते.
" WELCOME TO AMUSEMENT PARK, MRUTYULOK "
अशा मोठ्या अक्षराचा बोर्ड होता.
"Touch Here To Proceed Further "
मी टच केला समोर तीन स्क्रीन ओपन झाल्या.
Select Your Preferred Language , Go Back, End Tour
तेज्यामायला इकडे पण इंटरेक्टिव..
मी भाषा सिलेक्ट वर टच केलं.
मराठी, हिंदी, इंग्लिश ( बहुतेक मला चांगल्या येत असणाऱ्या भाषाच दिसत असाव्यात)
मी मराठी सिलेक्ट केलं.
" कृपया थीम सिलेक्ट करा "
समोर भरपुर पर्याय होते.
बॉलीवुड, जंगल, ऐतिहासिक असे खुप पर्याय होते. मला बॉलीवुडची भयानक आवड म्हणून बाकी पर्याय न बघताच बॉलीवुड सिलेक्ट केलं.
" चित्रपट निवडा..
१). शोले.
हे नाव बघताच पुढे जाईल तो माझ्यामते वेडाच. मी झटकन ते सिलेक्ट केलं. मी पुढची माहीती न वाचताच " पुढे... पुढे " ची बटण दाबत गेलो. शेवटी टुर सुरु करा असा पर्याय आला आणि मी टच केलं तसा अचानक मी रामगढ़ मध्ये पोहचलो.
माझ्या समोर फास्ट फॉरवर्ड आणि रिवाइंड हे ऑप्शन दिसत होते. शोले तोंडपाठ असल्याने तो याची देही याची डोळा अनुभवण्याची सुवर्णसंधी मला मिळाली होती.
इथे मला एक ऑप्शन आलं..
" चित्रपटातील दृश्य "
" चित्रपटातील दृश्यांव्यतिरीक्त दृश्य "
मी विचार केला चित्रपट तर आपण पुर्ण पाहीलाय मग का नाही आपण Behind the scenes बघूया?
लगेच दुसरा पर्याय निवडला.
डायरेक्ट जेल मध्येच उभा होतो.
जय आणि विरु एकमेकांना टाळ्या देत होते.
" कसला पांडू बनवला जेलर ला... म्हणे इंग्रजांच्या जमान्याचा जेलर... "
तेज्यामायला मराठीत??
म्हणजे सर्वच मराठीत ऐकू.. दिसू लागणार तर..
विरु बोलत होता " डाव्या हातानेच उचलली सळी,, जाम वांदे होणार जेलर चे सकाळी. जरा जासूस ला पण एक चटका द्यायला पायजे होता. "
" देऊ की.. त्याचे बसायचे वांदे करु " जय शांतपणे बोलला.
" पण आधी त्या सुरम्याकडून पैसे घ्यायला जायचे आहेत, भरपूर टेपाड्या हाय तो. "
मी लागलीच फॉरवर्डचं बटण दाबलं.
मी चक्क रामगढ़ मध्ये ठाकुर समोरच उभा होतो. पोलिस वेशातला ठाकुर दिसत होता.बलदेव सिंह ठाकुर नावाची पाटी त्याच्या खिशाला लटकलेली होती. ठाकुर बलदेव सिंह दिसू लागला.
घरी दमून भागून आलेला..
" अयं... जरा पाणी आण की..! "
सौ. ठाकुर पदर सावरत आतून आल्या.
" रामभाऊ पाणी आणा की लवकर. साहेब आलेत. काय मग पकडलं काय गब्बरला? "
"सोडतो की काय, असा विळखा घातला हाताचा आणि म्हणालो...
ए गबऱ्या हा हात नाही फास आहे. मरेपर्यंत सुटणार नाय. डायरेक्ट जेल मध्ये टाकलं नेऊन..
च्यायला तो रामलाल गेला कुठं??
पाणी आणतोय का विहीर खोदतोय? "
" आलो आलो सरकार...
घोड्याची धुत होतो.... पाठ. लई माती लावून आलेलात की तुम्ही " हातात पाण्याचा ग्लास घेऊन रामलाल धावत आला.
" अरे हो.. भरपूर मारामारी झाली, मातीत लोळालोळ झाली, तेव्हा कुठे गब्बरसिंग सापडला ".
" पण मालक रोज रोज तुम्ही पराक्रम करणार, डाकू पकडणार, घोड्यांना माती लावून आणणार. आणि मी काय नुस्ते घोड्याचीच धुत बसू काय?? पाठ..
बाकी पण काम आहेत. ती टाकी बांधून ठेवलीय उंचावर, तिच्यात पाणी भरावं लागतंय. रोज शंभर लोक मजूरीला असतात. त्यांची गावकी करावी लागते. प्रतिष्ठित म्हणून किती दिवस फुकट काम करुन घेणार अजून त्यांच्यांकडून? ". रामलाल जरा चिडलेलाच वाटला
" अरे तू तुझ्या कामाकडे लक्ष ठेव.. जे काय काम करताहेत ते त्यांच्याच भल्यासाठी करताहेत. प्रत्येकाने घरात शॉवर लावून घेतलेत.. त्यांना फोर्स नको पाण्याला?
म्हणून ज्यांना ज्यांना शॉवरच पाणी पाहीजे त्यांना त्यांना झक मारुन पाणी भरावं लागतंय.. समजलं का अकलेच्या घोड्या? "
" अच्छा असं हाय तर.. तरीच परवा बसंती आलेली नविन शॉवर बद्दल विचारायला. शहरातून येताना अहमद आणेन आणेन म्हणतो पण आणतंच नाही. पैसे मागतो. ठाकुर साहेब पटकन आणतील म्हणत होती. "
हे ऐकून सौ. ठाकुर तिरमिरत पाय आपटत आतल्या खोलीत निघून गेली.
" भाड्या... तिच्यासमोर कशाला बोललास? आता फुकट एक सोन्याचा हार द्यायला लागेल तिला, थांब तू नंतर असं कामाला लावतो तूला की तू दिवसभर धुतच राहशील... घोड्याची पाठ "
मी फॉरवर्ड चं बटण दाबलं..
ठाकुर शाल पांघरुन उभा होता. रामलाल जुन्या घरातून बाहेर आला. त्याच्या तोंडावर बारा वाजले होते.
" रामलाल.. दाखवली का खोली त्यांना? काय बोलत होते आपापसात "
" काय बोलणार?? चोर आहेत लेकाचे. तिजोरी फोडायच्या वार्ता करत होते. सहा जणांना पाठवलंय परिक्षा घ्यायला. बघूया काय गुण उधळतात ते. आणि एक सांगतो.. तोडफोड झालेली मी ठिक ठाक करणार नाही.. गावातून सुताराला बोलावलंय त्याला पैसे द्यावे लागतील "
" देतो रे.. बघ कशी फायटींग करतात ती. मी बघितलीय की ट्रेन मधली फायटींग पोरं हुशार आहेत. ".
तेवढ्यात दरवाजा तोडून जय विरु बाहेर आले.
मी फॉरवर्डचं बटण दाबलं.
थेट गावात पोचलो. काशीरामच्या घरात.
काशीरामची बायको त्याला सांगत होती.
" पोरीचं लग्न घेतलसा. दोन गोनी माल्यावर टाकून ठीवा. उंद्या गब्बर आला म्हंजी त्यासुदीक घेऊन जाईल मंग चिवडत बसा ठाकूरचे पाय ".
मला हिंदीतला.. " पाव " शब्द आठवला.
" हो माझे आयशे. जरा दम धरशील की न्हाई? आताच तर पानी भरुन आलोय टाकीवरती. तुलाच शॉवर नी अंघूळ कराची हौस भारी तुच का जात न्हाईस पानी भरायला? " काशीराम कावला होता.
" हे बघा मी कितींदा सांगितलं त्यो म्हातारा पाणी भरताना नेमका तिथं येतो आणि आमची भिजलेली झंपर बघत बसतो. म्या अज्याबात जानार नाय तिकडं " पदर सावरत काशीरामची बायको बोलली.
" अगं ए यडे.. रहीमचाचा व्हय?? तो म्हातारा आंधला हाय. " काशीराम हसला
" नाय ओ... एरवी तिकडे बसून असतो. आम्ही पानी भरायला गेलो की उठतो आणि विचारतो.. इतका आवाज का करताय गो बायांनू? पानी भरताय तर या म्हाताऱ्याला थोडं पानी पाजा की तुमच्या हांड्यातलं.. लईच चावट बोलतूया. ती बसंती असली की तिच्या खांद्यावरुन हात काय फिरवील आणि काय काय बोलंल. ती गेली की मग बडबड करेल. पाहीलं काय गं बायांनो.. बसंतीने तिच्या कलशीतलं पानी पाजलं, आनि तुम्ही शरमसांड्या थेंबभर पानी पण देत नाही. "
तेवढ्यात बाहेर गोळ्यांचा आवाज.
लक्षात आलं की कालिया साथिदारांना घेऊन गाव लुटायला आलाय.
फॉरवर्ड बटन पण क्षणभरच..
कालियासह तिन्ही डाकू उताणी पडून तडफडत आहेत आणि डाकू गब्बरसिंग बोलला ...
" ए सांब्या.. फोकलीच्या. मळ की तंबाकू. च्यायला ह्यांच्या... जेवायचे वांदे करुन ठेवले रांडेच्यांनी. होलीत गाव तर लुटायचाच, पन पुरनाच्या पोल्या पन पलवायच्या. कुरमुरे कीती शिल्लक रं?? "
" सरदार, दोन पोती हाईत.. " सांबा वरुन ओरडला.
" बनव मग सुका भेल. आज भेलेवरच प्वाट भरु उद्या बघू काय भेटतं दुसऱ्या गावात ते "
गब्बरसिंगची ती वाईट परिस्थिति बघून
फॉरवर्ड बटण दाबलं..
बहुतेक होळी आटपली होती. खोली मध्ये रामलाल चिडला होता. " तुम्ही कशापायी उघड केलं की तुम्हास्नी हात नाही ते. तो विरु तर गालात हसत होता माझ्याकडे बघून. त्याला लईच खाज, तुम्ही आत आलात तसा मला म्हनतो.. जेवताना हात नीट धू रे राम्या..
तो जय तरी हाव हाव हाव करुन हसला माज्यावर. त्यानला वाटलं की मी हातानं... की काय?
तुम्ही त्यासनी सांगा की आपल्याकडं डबल पावरचा हातातला शॉवर आहे म्हनून "
ठाकुर पण हसत होता.
अचानक..
" रामलाल.. बघ रे गालावर कोणतरी चावतंय.. ये लवकर.. "
"
थांबा तसेच मालक..
सट्टाक...
" हम्म.. मेला मच्छर.. "
" भाड्या, माझं मुस्काट फोडलंस.....
पण आता त्या गब्बर ला या मच्छरासारखं चिरडायचंय मला.
जा सुनबाय ला बोलव.. तिला त्या जय च्या पाठीमागे लावतो म्हणजे तो पण जरा जोशात येईल. ही दोघं लय टाईमपास करुन राहिलेत "
रामलाल तिथून हसत हसत गेला.
मी फॉरवर्डचं बटण दाबलं..
जय बसंतीच्या मावशीला भेटून बाहेर येत होता. त्याच्या गालावर छद्मी हास्य होतं.
बडबडत चालला होता...
" च्यायची... मस्त बुच मारलं विरु चं.. आता मावशी काही केल्या त्याला बसंतीच्या जवळ फिरकू देणार नाही. मला सेकंडचा माल आणि स्वतःला कोरा करकरीत व्वा... बेटा.. चढ आता टाकीवर नवटाक मारुन.. "
तिकडे टाकीकडे काहीतरी गलका ऐकू आला म्हणून धावत गेलो तर सगळा तमाशा संपला होता. विरु टाकीवरुन खाली उतरला होता. बसंतीच्या खांद्यावर हात टाकून विरु येत होता..
" मला सांग कोणी किडे केले ते? सगळी लफडी मावशीला कोणी सांगितली? साल्ला जयच असेल तोच जळतो आपल्यावर..
म्हणतो " ये दोस्ती हम नहीं छोड़ेंगे " आणि माझ्या आयटमवर नजर ठेवतो. मी त्याला सोडणार नाही. मी ना त्याच ते कॉईनच बदलून टाकतो. गण्या लोहाराकडून दोन्ही बाजूला " छापा " असलेले कॉईन बनवून घेतलंय. रात्री गुपचूप बदलतो. लय कॉईन उडवायचा शौक ना त्याला असलं कॉईन घालतो... खिशात की गेमच खलास करुन टाकतो. "
रागाने की दारु ने डोळे लाल झालेले ते काही समजेना मला.
बसंती बोलली " मंग तर राजा, तो लपुन छपुन माझ्याकडे बघत असतो. हवेलीत असला की त्या सुनबाय कडे आणि बाहेर असला की माझ्याकडे. लय चालू आहे तो. परवा धन्नोची पण छेड काढली त्याने. तिला विचारत होता तुला ठाकूरचा घोडा आवडतो की गब्बरचा. .. सोडू नको त्याला..
चल तू जा घरी मी जरा नदीवर जाऊन येते. अहमद येणार होता शहरातून तो तिथे भेटणार नंतर गावात येईल. आमचं शिक्रेट आहे.. "बसंतीच्या चेहरा खुलला होता.
मी तिच्या मागोमाग गेलो तोच समोरुन रहीम चाचा...
" कोण बसंती?" किती करते तू माझ्यासाठी म्हणत तिच्या खांद्यावरुन हात फिरवू लागले.
तेज्यामायला या म्हाताऱ्याच्या.... काशीरामची बायको खोटं सांगत नव्हती तर. बसंतीचा वास आला की काय याला? बरोबर टायमाला हजर.
तोच समोरुन घोड्यावर आडवा झोपलेला अहमद आला.
लोकांची गर्दी झाली.
मी गर्दीत कोण काय बोलतोय ते ऐकू लागलो.
काशीराम; ढोलिया आणि शंकरला सांगत होता..
" एक नंबर फुकनीचा.. दिवसाला चार पाकीटा संपवायचा शिग्रेटीची. गावात असतू तेव्हा लय सालसूद या बसंती समोर.. तिकडं शहरात गेला की गुण उधळायचा पेत्ताड.. शहरातल्या पावन्यानं सांगितलान की दोन दिसापुर्वी गरद घेऊन पडून राहीलेला गटारीच्या बाजूला. "
तिकडे तो " इतना सन्नाटा क्युं है भाय " चा सीन होऊन गेलेला बहुतेक.
फॉरवर्डचं बटण दाबलं...
तिकडे अतीव दुःखाने बसंती नदी कडे धावत जाताना दिसली..
म्हटलं आता तो धन्नोच्या बहादुरीचा सिन असणार. पण मी तिथे पोहचेपर्यंत टांगा पलटी झाला होता. दोन डाकू बसंतीला घेऊन निघाले होते तर दोघांनी धन्नोला पकडलं होतं.
" अरे.. काय सॉलीड घोडी हाय ना?
आपल्या शेरुला जोडी लावून देऊ. बसंतीचा काय करायचा तो करु दे गब्बरसिंग ला आपण हिला पाळू. बघितलं ना कशी धावत होती?
कोणत्या चक्कीचं कोंडा घालत असतील रं हे रामगडवाले? "
दुसरा बोलला..
" अरे एकच तर हाय चक्की गावात. ती पण ठाकूरच्या मेवन्याची. सरदारांनी ठाकूरचे हात कापले आणि मेवन्याचे पाय. त्याला आता कोनी पांढऱ्या पायाचा पन बोलत नाय "
त्यांच्या सोबत सोबत अड्ड्यावर गेलो. तिकडे बाटल्या बिटल्या फोडून झालेल्या. विरु ला दोरीने बांधून ठेवलेलं आणि गब्बर बसंतीला नाचायला सांगत होता.
नाच गाणं चालू असताना मी सांबा च्या बाजूला जाऊन बसलो.. सांबा नेहमी वर का बसलेला असायचा हे मला तेव्हा कळलं. तिथून डान्स एकदम बाल्कनीत बसल्यासारखा दिसत होता.
काहीतरी पुटपुटत होता म्हणून जरा जवळ जाऊन ऐकू लागलो..
" हे बघ यडं रं यडं.. घाल गोळ्या त्या विरु ला आणि ठार कर की. उगीच तो लंबाड्या आला तर आपली वाट लागलं.. विचारतोय मोठा कोणत्या चक्कीचा आटा खाववतात पोरींना. गेले महिनाभर कुरमुरे खाऊन दिवस काढतोय ते दिसत नाही याला? पन्नास हजार मीच कमवू काय? ..
हे यडं स्वतः फसेल आणि आम्हाला पण फसवंल.. "
तोच तिकडून जय ने गोळीबार सुरु केला.
एखादी गोळी चुकून लागायची बिगायची म्हणून मी थेट त्या पुलाकडे धाव घेतली.
शोले पाठ की आपला आता येतील की तीघं तिकडे, नी त्यांच्या मागून डाकू..
हे काय आलेच..
गोळीबार सुरु.. एक डाकू बहुतेक मगाचाच धन्नो पकडणारा तो फुसका बॉम्ब आणून टाकतो. आडवा तिडवा झोपून कैऱ्या पाडणारा जय ला आता मात्र त्या बॉम्बचा नेम येत नाही..
खरोखरच याचा काही नेम नाही.. हे विरुने बरोबर ओळखलं होतं.
शेवटी जवळून जाऊन त्याने तो बॉम्ब फोडला. सोबत स्वतःही फुटला.
जय मरत होता.. तिकडे पुलावर आग लागली होती बॉम्बने.
दगडामागेच इतका वेळ लपलेला विरु धावत आला.
' तेरा गम मेरा गम..
तेरी जान मेरी जान.. ' गाणं वाजत होतं. जय ने मान टाकली आणि विरुने त्याच्या हातातलं कॉईन घेतलं...
" व्वा गण्या.. काय पक्कं काम केलंस.. दोन्हीकडं व्हिक्टोरीया... जय चा नंबर कटाप..
आता बसंती पण मेरी आणि सुनबाय पण मेरी... गब्बर... कुत्र्या... मी तुला सोडणार नाही.. नाहीतर मला मारुन तू बसंतीला पळवशील बिळवशील."
मिळेल तो घोडा घेऊन विरु थेट अड्ड्यावर गेला. तिकडे सांबा काचेचे तुकडे जमा करत शिव्या देत होता.
" काय गरज होती बाटल्या फोडायची? भंगारवाल्याला दिली असती तर दोन चार रुपये आले तरी असते. आता झाडू सुद्धा मलाच काढायला सांगा.. मोठा नाचगाणा बघायचा होता तुम्हाला.. ती फॉरेनवाली मेहबूबा मेहबूबा करत होती तेव्हा गप्पा मारत होतात आणि आता हीच्या समोर काळे पिवळे पडलेले दात विचकत होतात? "
तोच तिकडून
" कुत्र्या, हलकटा... मी तुझं रक्त पिऊन टाकेन.. "
असं ओरडत विरु गब्बरच्या अंगावरच आला.
दे मार मारामारी.. गब्बर अर्धमेला झाला तसा तिकडून घोड्यावर बसून ठाकुर आला. रामलाल ने त्याला खाली उतरवलं. पायात खिळेवाले दुसरे बुट घातले आणि मग शेवटची फायटींग सुरु..
" तुझ्या साठी माझे पायच पुरेसे आहेत गब्बर.. "
फायटींग करताना सदऱ्याच्या आतून खरोखरच ठाकुरचे हात दिसत होते.
अर्धमेला झालेला गब्बर पोलिसांच्या तावडीत देऊन ते सर्व हवेलीकडे गेले. तिकडे जय च्या मयतीची तयारी केलेली होती.
सुनबाय तिकडे गॅलरीत दिवे लावत होती.
आणि
" The End... "
चा बोर्ड आला.
माझ्या डोळ्यासमोर Exit असा ऑप्शन आला. मी तिथे टच केल्याबरोबर माझ्या डोळ्यासमोरचा चष्मा हटला..
मी पुन्हा मृत्युलोकाच्या खुर्चीत बसलेलो होतो.
"चला उठा आता "
आवाज रेडेश्वर महाराजांसारखा येत होता.. म्हणून डोळे किलकीले करुन बघितलं तर समोर साक्षात्...
पत्निश्री उभी होती.
मी गुंगीतच बोललो.
" महाराज ती स्वर्गाची टुर राहीली "
" करवते मी, स्वर्ग का नरकाची पण करवते, उठा आता दिवसा झोपताय ते?? "
मी उठून बसलो..
तसा खुषच होतो.
"स्वर्गाची टूर " जी बाकी राहीली होती
- बिझ सं जय
No comments:
Post a Comment